ALS KANKER ... - gedicht-
ALS KANKER ....
Als kanker in je leven komt, van dichtbij of verder af doet dat wat met je en ook met je leven. Letterlijk en/of figuurlijk. Zelf heb ik het van heel en heel dichtbij in mijn leven 'verweven' zien worden. Ik ervaar het dagelijks en leef ermee. Mijn beide ouders, mijn man en lief , mijn vriendinnen en ook zoveel dierbare kennissen en bekenden.
In vele vormen en maten ben ik dit proces als omstander en medestander in en aangegaan. Ik verwoord graag middels mijn gedichten mijn gevoelens, zo ook die van of namens anderen. Ik heb er velen gemaakt, omdat het me zo raakt. Vaak mag het ook een hele mooie ingang worden en zijn voor mooie, liefdevolle en intense gesprekken over het leven, overleven, en over-leven. Over afscheid en overgaan, maar ook over de tweede kans het leven weer (anders) aan te gaan. De intensiteit en de kwaliteit van deze ontmoetingen koester ik...omdat ze ons wezenlijk zo dicht bij elkaar kunnen brengen. Al gaat daar soms een heel proces aan vooraf en zijn er ook situaties waarin deze nabijheid niet gewenst is. Ook dát is goed , dat is respectvol op een ander manier 'aanwezig' zijn en de ander 'zien'. En ook dat is voor mij op een diep niveau mogen en kunnen ont-moeten .
Mary-José Knuvelder.

Ben er stil van
Ik heb die ziekte ook bij diverse mensen meegemaakt. Van dichtbij en veraf. En dat voelt ook telkens anders. Degenen die dit krijgen doorlopen het naar mijn idee ook allemaal anders. Ik vind het heel bijzonder als men het weet te overwinnen. Maar ook hoe verschillend mensen er in kunnen staan. Sommigen zien het niet als strijd, zoals ook een onlangs overleden lieve Facebookvriendin.