Over mijn schouder kijk je mee
ik zie jou uit de hoek van mijn rechteroog
een wit skelet, reikend, uit het donker
doemend, het geheel ont(k)leed in
bleek getrokken beenderen
leun niet over mij, leen me wat tijd
het vlees is mij nog niet verdorven

 

hou de zeis voor het koren
want ik dorst nog altijd naar het brood
en woorden, honger naar de wijn,
bloed dat mij dicht als nooit tevoren

 

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Soberana
Ik sluit me aan bij Miranda.
Reply
Rudi
Dank je wel, Soberana, hoop dat ik je niet bang heb gemaakt, vond dat de foto's prachtig bij het eerste strofe pasten. :)
Reply