Alzheimer: Wie ben jij eigenlijk?
Als mijn jongste zus en ik naar de kamer van onze moeder lopen, komen we haar tegen op de gang. Het gezicht van mijn moeder licht op als ze ons ziet.
We nemen plaats in de kleine zithoek in haar kamer. We bladeren samen door een prentenboek. We praten over het weer, de nieuwe trui van onze moeder, haar warme pantoffels en over de pop.
“Wie ben jij eigenlijk?” vraagt mijn moeder. Ze kijkt mijn zus aan. “Werk je hier?”
“Ik werk in het onderwijs,” zegt mijn zus beduusd. “Net als jij.”
We praten over volle klassen, cito-toetsen, de juffen en meesters van onze oude basisschool en de school waarop mijn moeder lang geleden les gaf. Dan schakelt mijn moeder over op de kleinkinderen. Ze vraagt aan mij hoe het met ze gaat. Ik zeg dat het goed gaat. “En met J. en A. ook, hè M.?” Ik kijk mijn zus aan.
