Ze moest beloven niets tegen vader en moeder draak te zeggen, want als ze dat wel deed dan zouden ze haar voortaan niet meer komen redden. En haar aan haar lot overlaten in het verlaten bos. En dus hield Amia maar wijselijk haar mond, zoals bij elk voorval. In het begin viel het Amia nog niet zoveel op, maar naarmate er meer situaties waren waar Amia op zichzelf aangewezen was, hoe meer kristallen er leken te verschijnen op haar lichaam. Als ze zich eenzaam en alleen voelde leken ze wel te gloeien en licht te geven. Net of er iets of iemand haar wilde beschermen, of iets wilde vertellen. Het was beangstigend, maar ook speciaal. Moeder draak zag de veranderingen ook op de huid van Amia, dat was haar wel opgevallen. Maar telkens als Amia ernaar vroeg wuifde moederdraak het weg alsof het heel normaal was, dat het bij het ouder worden van de drakenhuid hoorde. Amia die eerst blind vertrouwde op moederdraak, begon steeds meer argwaan te krijgen, net of dat de kristallen haar wilde laten inzien dat ze anders was, en dat Wiljan toch al die tijd gelijk had. Dat ze inderdaad geen dochter was van deze familie draken, maar waar kwam ze dan wel vandaan, ze wilde het uitzoeken, maar waar moest ze beginnen. Ze heeft nooit één poot buiten Gloompeak gezet, en de situaties met Wiljan beangstigde haar al, en uit verhalen kon ze concluderen dat het buiten Gloompeak nog wel veel heftiger zou zijn. Ze kan zich nog goed herinneren dat vader draak op een dag thuiskwam, Amia zou rond de vier jaar geweest zijn. Hij zat verstrengeld in een touw die in zijn dikke drakenhuid sneed, zijn vleugels kon hij niet uitslaan en je zag de angst in zijn ogen. De angst van iemand die de dood in de ogen gekeken heeft. Die blik vergeet Amia nooit meer, tot op de dag van vandaag weet ze niet wat er die dag met vaderdraak is gebeurd, maar wat ze wel weet is dat het vaderdraak veranderd heeft. Hij werd nog meer claimend naar moederdaak, Amia en Wiljan en ze wist ook honderd procent zeker dat hij haar nooit zou laten gaan als ze aan zou geven Gloompeak te willen verlaten om uit te zoeken waar ze echt vandaan kwam. Maar ze moest wel, anders zou ze nooit achter de waarheid komen, want in Gloompeak wordt haar niets verteld.

Wordt vervolgd...