Vlak voor de gevangenisstraf erop zit wordt Iris B. naar de binnenplaats van de gevangenis gedirigeerd.

Met alle andere gevangenen moet zij op appèl komen.

Wat zou er aan de hand zijn?

Met zijn allen in de houding

Alle gevangenen staan in rijen van 10 achter elkaar in de houding op de binnenplaats. Iris staat ergens in het midden.

Ze zijn stuk voor stuk gespannen, want als ze op appèl moeten komen is er altijd wel iets aan de hand. Maar ze hebben geen idee wat dat kan zijn.

Om te beginnen worden vijf meiden naar voren geroepen.

Voor hen is dit het afscheid, want zij mogen over een paar minuten hun spullen pakken en naar buiten gaan. Zij worden vrijgelaten.

Iris had verwacht dat zij hier dan ook wel bij zou zijn, dus dat is een tegenvaller.

Maar, denkt ze bij zichzelf, voor mij is het ook eigenlijk volgende week pas zover. Zo gek is het dus ook weer niet.

Iris naar voren geroepen

Dan wordt Iris toch naar voren geroepen. Maar de woorden die daarbij klinken zijn niet bepaald geruststellend.

Volgende week zou jouw straf erop zitten, Iris. Maar je weet dat we hier regels hebben waar iedereen zich aan moet houden. Op jouw kamer zijn twee messen gevonden. Daarom roepen we jou naar voren.

Van schrik roept Iris uit: Nee, dat kan niet!

Maar de bewakers zijn onverbiddelijk. Ze wordt geboeid afgevoerd. Een week eenzame opsluiting, hoort ze achter zich aan geroepen worden.

Wordt het hier dan toch nog een nachtmerrie?, komt in haar gedachten op.

Gelukkig kom ik volgende week vrij. Daar kom ik wel door. Als ik Soraya en Carol maar op de hoogte mag stellen, dan kunnen zij tenminste voor mij bidden.

Voorwaardelijk wordt onvoorwaardelijk

En nu even serieus, Iris! De rechter zegt het met een haast extreem ernstige stem.

Jouw gevangenisstraf van 2½ jaar zit er hier bijna op. Maar met dit soort praktijken gaan we ons wel driemaal bedenken voor we jou echt laten gaan. Je hebt immers nog ½ jaar voorwaardelijk staan.

De messen zijn daadwerkelijk in jouw eigen cel gevonden en jij geeft niet aan dat ze niet van jou zijn. Dus draag jij de gevolgen ervan.

Mijn oordeel is dat we jouw voorwaardelijke straf in een onvoorwaardelijke omzetten. Je blijft dus nog een tijdje hier. Waarbij je de eerste week in eenzame opsluiting doorbrengt.

Vanaf de eerste woorden van de rechter staat Iris het huilen al nader dan het lachen. Maar nu barsten de tranen werkelijk uit hun voegen.

Spijt, spijt, spijt… roept ze uit. En met die woorden wordt ze de kamer uitgeleid. Op naar een week in eenzaamheid.

PS: Meen je de jongedame op de foto’s te (her)kennen, wéét dan dat zij slechts een personage in dit verhaal vertegenwoordigt. Zij heeft in werkelijkheid niets met criminaliteit te maken.

De originele foto’s van Iris B., die ik voor dit verhaal enigszins bewerkt heb, komen van Instagram. Ze zijn gemaakt door AvR Photography.

Andere delen van CIS (en meer…)

Ben je benieuwd hoe het verdergaat? Blijf dan volgen, want dit vervolgverhaal gaat door! Binnenkort komt Iris vrij en vinden de drie meiden elkaar weer.