De RoXY

Die avond in 1988 was ik in de RoXY, de voormalige bioscoop aan het Singel in Amsterdam. Het was een broeierige avond en de dansvloer was overbevolkt met jongeren, die keken en bekeken wilden worden. De meest extravagante types liepen er rond; travestieten, sexy geklede meisjes en punkers. Je kon zien dat mensen meer dan hun best hadden gedaan er opvallend uit te zien. Ecstasy was net in opkomst en het werd door een enkeling gebruikt.

Schuin boven de dansvloer hing een ijzeren kooi met daarin een schaars geklede danseres, die uitdagend met haar prachtige lichaam als een slang bewoog. Zelf ging ik helemaal op in het opzwepende ritme van de muziek en ik danste tot ik warm en dorstig werd. Ik besloot bij de bar een drankje te gaan halen. Het was er druk, zoals op elke zaterdagavond, en ik wurmde me tussen de menigte door een weg naar de bar. Ik bestelde een tequila sunrise en zag vanuit mijn rechter ooghoek hoe ik gade geslagen werd door een lange, blonde jongen. Ik draaide me naar hem toe en lachte vriendelijk naar hem. Hij lachte terug en zijn ogen bleven me volgen.

Ik zocht een plekje om even te zitten aan de zijkant van de dansvloer en voor ik goed en wel zat, zat hij naast me. Hij had me gevolgd. Ik was verbaasd, maar vond het ook wel spannend. Hij was de jongen die je in de Roxy niet zo snel zou verwachten. Dat wekte mijn nieuwsgierigheid. Tussen al die opvallende mensen zag hij er eigenlijk heel gewoon uit.

Het eerste wat hij tegen me zei was: 'mag ik je wat vragen, mag ik met je vrijen?'. Ik stond perplex. Ik moest er eigenlijk ook wel om lachen en vroeg wat hij daar dan wel mee bedoelde. We raakten in gesprek met elkaar en ik besefte me, dat ik hem eigenlijk wel vreselijk aantrekkelijk vond; een stevige blonde jongen blauwe ogen en een ietwat provinciaals uiterlijk. Heel anders dan mijn vorige vriendjes. Hij bleek uit het oosten van het land te komen en Psychologie in Amsterdam te studeren.

Bij het afscheid hebben we buiten in een donker steegje hartstochtelijk gezoend. Hij vroeg nog of ik met hem mee wilde gaan, maar na wat slechte ervaringen, besloot ik dat niet te doen. Ik beloofde hem, dat als ik het de volgende dag nog steeds een goed idee zou vinden hem opnieuw te ontmoeten, ik een papiertje met mijn telefoonnummer bij hem in de brievenbus zou doen. Ik kreeg hem niet meer uit mijn gedachten en drie dagen later, toen ik op weg was naar een vriendin, schoof ik een briefje door zijn brievenbus.