Arme Micky
Arme Micky
Micky, mijn jeweetwel kater gaf al een poosje wat pijn aan, deze pijn werd erger en erger dus maar eens naar de dierenarts. Aangezien meneer maar slecht pijn aan geeft, gaf hij daarbij het drukken en knijpen van zijn lijf, geen kik. Met een verwijzing naar de orthopedische dierenarts en pijnstillers weer naar huis. De pijnstillers likt hij zo van een lepeltje af gelukkig, want hoe krijg je anders zo’n vloeistof in z’n bekkie als je maar twee handen hebt…en hij niet de makkelijkste is.
Een week later zijn er röntgenfoto’s gemaakt onder een roesje. Ik wilde er graag bij zijn wanneer hij in slaap gebracht werd en daar was alle begrip voor en ook wilde ik er graag bij zijn als Micky weer wakker aan het worden was. Tijdens de behandeling heb ik even snel boodschappen gedaan en werd ik gebeld toen ik net weer in de auto zat, dat Micky dus wakker werd. Snel daarheen en ik kreeg een kamertje daar met Micky in zijn mandje. Hij mocht uit het mandje en moest wat rondlopen om de doorbloeding meer op gang te krijgen en beter wakker te worden. Ach, die schat toch…
Grote ogen, van waar ben ik vrouwtje?
