Waarom 'jezelf zijn' ook goed is voor anderen

Het is een term waar we tegenwoordig maar moeilijk omheen kunnen; authenticiteit. Niet alleen schrijven alle glossy's er al jaren over, ook recruiters en coaches gebruiken dit begrip. Het lijkt erop dat er steeds meer vraag is naar authentiek gedrag. Maar wat houdt dat nou precies in, dat authentiek zijn? En waarom is het achterhalen van wat nou echt authentiek gedrag is nou zo lastig?

Enige tijd geleden zag ik een post voorbij komen van collega coach Ilse van de Burgwal. Ze heeft een programma dat ze aanbied onder de noemer 'Be Bold, Be Brave, Be You', een programma om de authenticiteit van de deelnemers te bevorderen. Mijn professionele hart maakte een sprongetje, want ik ben groot voorstander van het vergroten van de authenticiteit van mensen. En hoe meer collega's hier aandacht op vestigen, hoe beter!

Wel moest ik glimlachen toen ik de titel van haar programma las. De titel 'Be Bold, Be Brave, Be You' lees ik als gebiedende wijs. Zo van 'Doe dit, Doe dat, Doe zus'. Maar als iemand jou de opdracht geeft om authentiek te zijn (Be You), ben je dan wel authentiek? Tenslotte wordt het je opgedragen en het was niet jouw keuze. De stimulans komt van een externe en is dus niet authentiek (vanuit jezelf). Vergelijk het maar met de zin "Volg mijn advies maar op, neem nooit advies aan van anderen!'. En hier ontstond in mijn gedachten een paradox, welke de glimlach op mijn gezicht toverde.

Welk deel van ons gedrag is aangeleerd en welk deel van ons gedrag is authentiek?