Soms gebeurd er iets waar ik zo verbaasd over ben dat ik even heel goed moet kijken en nadenken wat er nu precies is gebeurd.

Er valt wat.....

Het is avond. We hebben net gegeten en ik vraag aan Robin of hij zijn bord, beker en bestek naar de keuken wil brengen. Sinds kort doet hij dat wat vaker en ik vind het goed. De dvd staat ook aan en dat is best wel een leuke en spannende film. Ineens hoor ik vanuit de keuken het bord op de grond vallen en het bestek. Verder hoor ik niks. Geen reactie, geen woorden, geen gehuil of wat dan ook. Alleen het bord wat was gevallen en de dvd die aan stond. Ik loop naar de woonkamer en ik zie Robin helemaal stil staan, kijkend naar de televisie en hij heeft zijn beker in zijn handen. Zijn bord ligt in scherven op de grond en het bestek ligt ook op de grond. Op de televisie zie ik een spannende scene van Ice Age. Robin staat nog steeds helemaal stil voor de televisie zonder ook maar één spier te bewegen. Alsof hij bevroren is.

Wat is er gebeurd???

Ik zie dit tafereel 2 tellen aan en ik besluit de televisie op pauze te zetten. Ik roep Robin bij zijn naam en ik vraag wat er gebeurd is. Robin heeft nauwelijks besef wat er precies is gebeurd. Ja zijn bord ligt op de grond. Ik ga op de bank zitten. Dit is op ooghoogte voor hem. Ik haal hem voorzichtig naar mij toe. Ik vraag weer wat er gebeurd is. Na even nadenken draait hij zich om naar het bord zegt hij dat we het moeten opruimen. Ik ga weer terug naar mijn vraag en probeer of hij kan verwoorden wat er gebeurd is. Dat lukt hem niet. Het begint er op te lijken dat hij denk dat ik boos ben dus ik vraag aan hem of ik boos ben. Gelukkig zegt hij nee. Dit bevestig ik. Na stap voor stap uit te leggen wat er gebeurd is en wat ik gezien heb komen we samen tot de conclusie dat het wel een hele spannende scene was en dat zijn handen daarom ineens het bord loslieten. Robin wil het goed knuffelen. Dit is een primaire reactie van hem. Hij wil altijd alles goed knuffelen. Ik vertel hem nogmaals dat ik niet boos ben. Ik probeer zelfs een grapje te maken zo van nou dan hebben we een bord minder om af te wassen en dat papa en beppe dat ook zeiden. Op deze manier probeer ik om hem weer uit zijn isolement te halen.

Samen opruimen.

Samen gaan Robin en ik de scherven opruimen. Robin moet van mij zijn schoenen aantrekken. Ik pak de grote onderdelen. Ik leg uit dat de scherven scherp kunnen zijn dus dat ik die daarom opraap. Het stoffer en blik ligt al klaar en Robin mag de restjes opvegen. Dan vraag ik hem of hij weet in welke container het moet. Dit is nog lastig maar samen komen we eruit welke het is. Met de emmer in zijn hand lopen we naar buiten om het bord weg te gooien. We doen de container open en Robin gooit de emmer leeg. Zo dat is opgelost. We gaan naar binnen en ik zet de televisie aan. Robin kijkt ice age af en ik heb weer een bord minder om op te ruimen.

Herkenning van vroeger.

Het was heel gek om dit zo te horen en te zien gebeuren. Dan ook nog eens een kind wat ik in de eerste instantie niet kan bereiken omdat hij te veel in zijn eigen wereld zat. Een kind wat wel de oplossing heeft voor het probleem maar niet kan verwoorden wat hem zojuist is overkomen. Gelukkig herken ik veel van hem in mijzelf en zie ik soms dingen terug uit mijn kindertijd. Ik herken dan de onmacht die ik wel eens als kind voelde omdat er weer eens iets mis ging maar waar ik mijn vinger niet op achter kon leggen en uitleggen was nog veel moeilijker. Ik probeer dan ook vaak te omschrijven wat ik zie in de hoop dat de woorden die ik geef, Robin in de toekomst kan gebruiken om uit te leggen wat er gebeurd is.