Twee keer in het jaar hebben Robin en ik een bijzondere dag, twee keer in het jaar klinkt de vraag van mij aan Robin wat zullen wij doen met....
Een geboortedag om te vieren.
Begin maart, of eigenlijk eind februari moet ik gaan nadenken wat ik wil met de geboortedag van mijn man. Van de vader van Robin. Ik wil deze niet zomaar voorbij laten gaan want onze zoon heeft recht om te weten wanneer zijn vader jarig was. Ook heeft hij er recht op om deze dag een beetje te vieren. Voor mij hoeft het echt niet uitgebreid maar ik wil er net zo lang aandacht aan geven zolang Robin dit wilt. Dat geldt ook voor vaderdag.
Wat zullen we doen?
Vlak voor de geboortedag van zijn vader vroeg ik dus aan Robin of hij weer een cadeautje wilde maken voor papa. Ik vind het een beetje te veel van het goede om een gewoon cadeau te kopen maar iets maken voor papa vind ik wel een leuk idee. We gaan dan samen naar de winkel en we gaan kijken wat leuk zou zijn. Deze keer koos hij iets uit wat hij wilde versieren. Robin koos beide onderdelen uit. Het geen hij wilde versieren en de versiering. Hij was hier heel duidelijk in en dat was best mooi om te zien. Ook liep hij nog even naar de kassa om te melden dat hij moest plassen. (letterlijk) Ik was hier verbaasd en verrast door. Dit greep ik even aan om te vertellen dat de vraag eigenlijk anders hoorde. Je hoort te vragen of je even naar de wc mag. Maar daar achteraan zei ik wel gelijk dat ik het heel goed vond dat hij het melde. Nou Robin dus even naar de wc en we konden verder met ons plan.
Vies worden mag.
Robin mocht dus gaan knutselen. Dan moet ik dit wel goed voorbereiden zodat niet alles helemaal vies wordt. Inclusief wijzelf. Zijn sokken gaan uit en ik doe mijn kunststof klompjes aan en ik zorg dat de douche goed begaanbaar is. Voor sommige projecten of uitdagingen ga ik liever naar een plek waar hij zich helemaal kan uitleven en waar ik het makkelijk schoon kan maken. De douche is daar ideaal voor. Als Robin dan ook helemaal vies is kan hij zo gelijk onder de douche zonder dat hij van alles vies maakt waar ik het dan nauwelijks schoon kan krijgen. Dit is gewoon veel leuker en gezelliger om zo te doen. Robin kan zich helemaal uitleven en ik kijk wel mee of het goed gaat. Dan bedoel ik dus of hij zichzelf niet zo ver vies krijgt zonder dat hij niet meer schoon te krijgen is. Ik heb bijvoorbeeld geen zin om behanglijm uit zijn haren te moeten wassen.
Met ballonnen èn slingers.
Nu kwam de geboorte dag van mijn man niet helemaal makkelijk uit dus vierden wij het op een andere dag. Dit overlegde ik natuurlijk wel met Robin en hij vond het een goed plan. We pakte het cadeau voor papa in en Robin mocht die op de dag dat we het zouden vieren uitpakken. Robin had ook het verzoek om slingers en ballonnen op te hangen. Dus dat heb ik gedaan. De ballonnen moesten natuurlijk geknapt worden. Geen probleem. Maar toen kwam ik er achter dat ik geen ballonnen meer had. Dus ik besloot dat we die samen zouden gaan kopen. Dat vond Robin ook wel een goed idee. Dus zo gezegd, niet zo gedaan.
het winkelparadijs.
Ik hoor je denken, het spreekwoord is toch anders? Ja dat klopt maar boodschappen doen met Robin gaat nooit snel. Nu dus ook niet. Robin wil altijd graag kijken bij heel veel dingen. speelgoed hier, een zachte pluizen pen daar en ga zo maar door. Als het even kan ook nog bij de speelgoed winkel naar binnen en daar uren rondkijken naar 100 dezelfde dingen en die 50x achter elkaar zien. Oké misschien is dat een beetje overdreven maar toch. Wanneer ik dan moet gaan afrekenen moet ik Robin bij mij houden omdat hij anders weer 10x de halve winkel is door gelopen. Hetzij aandachtig kijkend, hetzij enthousiast gillend en rennend. Dan hoor je mij een aantal keer heel haard roepen " ROOOBIIINNN!!!! HIER KOMEN! Nou dan weet je het wel. Maar goed de ballonnen hadden we en gingen nog ergens iets drinken en daarna naar huis. Ballonnen opblazen.
Lekker eten.
Bij een feestje horen frietjes, en kaassoufflé's. Dus ook dat klaargemaakt en we hebben lekker gegeten. Wel merkte ik dat deze dag weer invloed heeft op Robin zijn gedrag. Hij is dan weer een stukje eigenwijzer en brutaler dan normaal gesproken. Het is ook niet niks dat je wel de verjaardag van papa viert maar dat papa er zelf niet is. Ik heb het vermoeden dat Robin hoopt dat papa ook weer thuis zou zijn op zijn eigen verjaardag. Robin zei dan ook dat papa in het ziekenhuis was. Op zulk soort momenten kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem dan het fotoboek van de uitvaart te laten zien en hoe hij afscheid heeft genomen van papa. In de loop van de dagen of weken weet Robin dan wel weer dat papa dood is en dat papa nooit meer thuis zal komen.
zoveel keer na.....
Ik merk ook dat ik al zo veel verder ban dan vlak na het overlijden van mijn man. Het is al 3x kerst geweest, 3x oud en nieuw, 3x zijn geboorte dag, 2x de verjaardag van Robin en van mij, 2x de dag dat we ons samenlevingscontract tekenden. en al dat soort dingen. Het is al ontzettend lang geleden dat hij voor het laatst binnen kwam en ontzettend lang geleden dat ik zijn lach zag. Ik ben er inmiddels aan gewend. Ook ben ik er aan gewend om Robin alleen op te voeden. Ik zal wel degelijk moeten optreden tegen die knul van mij want hij kan mij zo met zijn lieve oogjes en knuffels om de tuin leiden als hij weer eens iets uitgevroten heeft wat niet mag. Mama is vaak streng, om het maar even zo te zeggen. Maar ik moet wel want er is niemand die hem even aanspreekt op zijn gedrag of zijn grote monden naar mij toe dus dat zal ik echt zelf moeten aanpakken. Niet dat ik daar over klaag, absoluut niet. Het is soms wel eens lastig dat is waar maar ik doe het wel.
lieve knuffel.
Natuurlijk zijn er ook de lieve en leuke momenten. Robin kan heel goed knuffelen en o wat herken ik zijn vader terug in zijn gedrag en in zijn gezicht. Dan is het moeilijk om niet te lachen of te smelten als hij weer eens iet doet wat niet mag. Maar dat gebeurt dus pas later. De knuffels die ik ook krijg zijn zo onweerstaanbaar en de dingen die hij zegt zijn ook lief. Hoe vaak ik niet hoor "mama, ik houd van jou"...... Ik ga het wel redden om hem in mijn eentje op te voeden. Nou helemaal in mijn eentje doe ik het natuurlijk niet. Robin gaat naar de NSO en ik krijg ondersteuning. Soms komen mijn ouders om een handje te helpen of gaan we een weekend naar hun toe en dan heb ik even iets meer mijn handen vrij. Ik hoop echt dat er een keer een moment komt dat ik hem even een half uurtje alleen thuis kan laten zonder dat ik bang ben dat hij in huis in 10 sloten tegelijk loopt.
