oude vliegtuigen vliegen over.
Vandaag was de herdenking van de luchtlanding van Market Garden. Een herdenken die mij zo'n 20 jaar niet zo heel veel zei. Maar sinds ik in dit deel van het land woon zegt deze herdenking mij iets meer. De luchtlanding op de hei kan ik elk jaar zien en zeker nu ik in de buurt van de hei woon. Ik zie de vliegtuigen en ik hoor ze duidelijk. Vandaag vlogen ze letterlijk over mijn huis en over mijn tuin. Best wel bijzonder om zo te zien. Natuurlijk heb ik Robin er bij geroepen en hem laten zien wat er gebeurde. Robin is nu al een beetje ouder en begint meer van zijn omgeving te begrijpen. Toch is het nog niet verstandig om naar de herdenking op de hei te gaan.
onze geschiedenis.
Maar dan kom je toch bij een punt wat een belangrijk onderdeel is van onze geschiedenis. De oorlog, de bezetting en de bevrijding. Wat ga je een jong kind vertellen. Wat is belangrijk en wat wil je dat je kind weet. Wat is begrijpelijk voor een kind en zeker een kind die metaal of sociaal anders in elkaar steekt dan het gros van de kinderen. Vorig jaar ben ik er nog niet over begonnen. We waren aan het herstellen van een hele moeilijke periode en ik vond Robin er nog echt te jong voor. Dit jaar is het anders. We zijn nu ook bijna twee jaar verder nadat zijn vader is overleden en we hebben ons redelijk opgeraapt. Ook kan ik nu beter dingen uitleggen, in zijn taal.
Vroeger hebben ze ons gered.
Wat zeg je dan tegen een klein manneke die (net als zijn mama) enthousiast is over de vliegtuigen? Nou ja ik ben maar begonnen met vertellen dat heel lang gelden, opa en oma waren er nog niet eens, er mensen waren die ons gered hebben. Het was hier namelijk helemaal niet zo leuk, het was oorlog en toen kwamen er parachutisten en die hebben ons gered. Natuurlijk houd het veel meer in wat ik nu vertel maar dat komt in de loop van de jaren wel. Wel is zo dat we elk jaar natuurlijk deze vliegtuigen over zien vliegen. Robin zal zich daar steeds meer bewust van zijn en er zal echt wel een dag komen dat we naar de hei gaan en de bewuste monumenten gaan zien. Maar waar het nog even kan loop ik van die dingen weg. Zo was er deze week ook een herdenking van een vergissingsbombardement. Ik weet wat er gebeurd is en ik weet ongeveer wat het beoogde doel was maar daar kan ik niet naar toe met Robin achterop de fiets. Ik zag deze week dus de wegafzetting en ik schoot een straatje in en via een tussendoor route ging ik naar mijn bestemming. Er zijn zo verschrikkelijk veel nare dingen gebeurd en dat mogen we blijven herdenken. Niet vergeten wat er voor verdriet geweest is. Niet vergeten dat levens stopte. Dat familielijnen ophielden en al dat soort verdrietige dingen.
Een complexe oorlog.
De informatie over de oorlog is in huis. Net als het dagboek van Anne Frank. Ik heb een forse verzameling dvd's en dat heeft mijn kijk op de tweede wereldoorlog erg verbreed. Het heet niet voor niet wereldoorlog. Bijna de hele wereld lag in oorlog. Alles is zo complex als je daarnaar kijkt. Het is ook de uitleg van hoe de wereld nu voor een groot deel in elkaar steekt en hoe bepaalde conflicten van nu zijn ontstaan. Of tussen de tweede wereldoorlog en nu. Het is niet te vergelijken en ook niet goed uit te leggen. Wel is het goed om te realiseren dat de Duitsers van destijds ook moesten. Dat wanneer ze niet gingen ze een heel groot probleem hadden, net als hun familie. Dat er ook goede soldaten waren. Misschien waren dat de uitzonderingen maar elke Duitse man werd ook maar gestuurd en oip het laatst moesten zelfs kinderen met een oorlogswapen lopen.....
herdenken van die dag.
Vandaag sprongen duizenden parachutisten uit de buik van de vliegtuigen. Het geronk van de motoren was duidelijk hoorbaar. Vandaag gedenken wij het begin van de bevrijding van Nederland. Vanuit Nederland wilden de geallieerden door naar Duitsland. Alleen mislukte dit door verschillende omstandigheden. Vandaag werd ik er aan herinnerd dat we niet voor niets die vrijheid hebben gekregen. Bedenk al die oorlogsbegraafplaatsen die er verspreid over het land liggen. Vandaag was een bijzondere dag die we in vrijheid hebben mogen vieren, gedenken en een dag om gewoon te mogen leven.
Een nieuwe generatie.
Vroeger begreep ik niet zo goed de betekenis van vrijheid geef je door. Nu ik een kind heb om op te voeden begrijp ik deze zin des te beter. Mijn ouders zijn net na de oorlog geboren, ik ben van halverwege de jaren 70. Wij zijn dus van na de oorlog. De oorlog heeft nooit echt een negatieve betekenis gehad in mijn gezin en daar ben ik dankbaar voor. Ik wil dit ook doorgeven aan Robin. De mensen van nu zijn niet dezelfde als de mensen van toen. De meeste oorlogsveteranen van destijds zijn overleden. Je hebt nu te maken met hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Deze mensen kun je niet straffen omdat de generatie(s) voor hun een probleem hadden. Maar dat is hoe ik er over denk. Wat ik wil doorgeven. Want vrijheid en vrede geef je door.
vrede en oorlog.
Vandaag stonden we stil bij de slachtoffers van diegene die ons wilde bevrijden. Vandaag mogen we weten en voelen dat we bevrijd zijn. Laten we dan ook zo handelen en ons bevrijd voelen maar ons ook realiseren dat er nog veel mensen niet bevrijd zijn. Er zal altijd wel ergens in de wereld een conflict zijn of een grote oorlog. Daarvoor zijn wij mens. Maar laten we dankbaar zijn voor onze vrijheid en waar nodig gastvrij zijn voor die genen die moeten schuilen tegen de oorlog of tegen machthebbers.
