Toen ik bij enkele dagen geleden bij mijn ouders was, was mijn vader in de tuin bezig. "We hebben mollen!" zei hij. En inderdaad, ik zag een heel spoor dwars door het mooie, pas geverticuteerde gras. Mollen kunnen je hele grasveld vernielen. Mijn moeder zei, dat het ook woelmuizen of woelratten zouden kunnen zijn. 

Vanuit het kleine terrasje liep een spoor met meerdere ondergrondse gangetjes kris kras door het gras. De mol, mollen, muizen of ratten, waren lekker bezig geweest. Maar wat te doen bij al die molshopen? Het moest in ieder geval stoppen!

Enkele dagen hadden ze het even aangekeken.  Mijn vader had een aantal keren per dag met de riek door de gangen geprikt, in de hoop dat de mol geraakt zou worden. Maar dat werkte niet, er kwamen iedere dag hoopjes bij. De hoopjes en gangetjes hadden ze plat getrapt, maar de volgende morgen stonden ze weer helemaal bol. 

Het blijkt, dat een mol solitair leeft. Mijn moeder had dat op internet opgezocht, ook dat een mol ongeveer 3x per dag door zijn gangetjes rent om te kijken of hij er wormpjes tegenkomt. En ondertussen maakt hij weer nieuwe gangen, en gooit de grond uit de gangen door een gat naar boven eruit. Maar dat wil je natuurlijk niet, als je een mooi stukje gras in je mooie tuin hebt!

Omdat verjagen geen zin heeft, omdat hij anders bij de buren het grasveld kan vernielen, moet het beestje gevangen of gedood worden. Er werd daarom een mollenvanger geplaatst. Dat groene buisje, wat je ziet op de foto. De mol kan erin lopen, maar kan er niet meer uit, omdat het klepje maar 1 kant open kan. Die moet helemaal in 1 van de gangen gegraven worden, best diep, dat is een hele klus. Vooral met die hitte, hij moet goed passend zijn.  s' Avonds is er een stok in de grond gestoken bij het einde van de gang, om te zien of het beestje weer verder had gegraven. 

Loading full article...