Laatst droomde ik dat ik doodging. Het was heel onlogisch, ik had mijn broer gevraagd om haarlak op me te spuiten en ik bedekte mijn haar; hetgeen waar je juist haarlak op wilt. Waarom was niet duidelijk, maar de eerste keer vond ik het niet goed genoeg dus het moest nog een keer. Als het mis zou gaan, zou ik het woord ziekenhuis roepen. Terwijl ik mijn handen op mijn haar legde, pakte hij de haarspray en spoot. Ik merkte dat ik het bewustzijn ging verliezen en wou het codewoord 'ziekenhuis' uitroepen. In plaats van roepen, kon ik het echter alleen maar denken en ik voelde hoe mijn ziel zich losmaakte van mijn lichaam, alsof ik een zware, leren jas uittrok. Ik hoopte er nog op om wakker te worden in een ziekenhuis, maar voelde me meer en meer verwijderd raken van alles wat me lief is. Ik dacht zelfs aan hoe schuldig mijn broer zich zou voelen, hoe verdrietig mijn moeder zou worden en dat alles door zoiets stoms. Tot het moment dat ik niks meer voelde, niks meer dacht, gewoon helemaal niks meer. Ik werd buiten adem wakker in een laagje zweet.

Wat zijn dromen toch eigenlijk? Het lijkt een mysterieuze, tweede wereld waarin we allerlei dingen meemaken en alles mogelijk is. Zou het kunnen dat je droomwereld een werkelijk tweede leven is of dient het alleen maar ter verwerking van je dagelijks leven? Als ik mijn moeder, één van mijn vele aparte dromen vertel, proberen we het samen te analyseren. Soms komen we er niet uit en vooral als mijn droom nogal eng is, proberen we het erop te gooien dat ik dan gewoon teveel horrorfilms gekeken heb. Als het gaat om het verwerken van wat we meemaken, dan hoort daar uiteraard tv kijken bij, maar niet alles komt van tv. Hoe vaak zie ik namelijk iemand op tv doodgaan door haarlak? Niet dus. Ik gebruik zelf vrijwel nooit haarlak, dus heb daar niet eens iets mee, maar ik heb er ook niets op tegen. Wel kan tv een van de vele bronnen zijn die ons de inspiratie kan geven voor onze dromen.

Dromen analyseren; er bestaan hier zelfs diverse droomboeken voor. Ik heb er ooit een gekocht, maar daar kon ik niet veel mee. Dromen over een trein zou juist voor de dood staan en dood gaan in dromen was volgens dat boek een heel, slecht voorteken. Daarin werd zelfs onderscheid gemaakt tussen dromen van mannen en vrouwen. De beste persoon die je dromen kan analyseren ben jezelf. Door erover te schrijven bedenk ik me nu dat doodgaan met loslaten te maken heeft. Haarlak kan voor mij symbolisch staan voor dingen bij elkaar houden en het kan wel kloppen dat ik te krampachtig bezig ben geweest met dingen bij elkaar te houden die ik beter loslaten kan. Tijd om los te laten dus, binnenkort de film Frozen maar eens gaan kijken. 'Let it go'.

Ik heb wel vaker gedroomd dat ik doodging, altijd is het anders. Een keer verdronk ik, dit komt vaker voor en resulteert zich in een snelle, vreedzame dood, waarbij het moment van loslaten overeenkomt met de haarlakdood. Een andere keer zat ik in een trein toen ik voelde dat die zou gaan ontsporen. Ik rende naar de machinist in een poging te helpen, maar het enige wat ik kon doen was samen met hem ons einde tegemoet knallen. Ik zag de trein losraken en keihard midden in een bos tegen een boom terechtkomen, vervolgens een felle, witte flits en daarna alleen nog maar duisternis. Ooit droomde ik zelfs letterlijk over de dood zelf. Ik lag opgebaard in een café en de man met de zeis kwam op me afgelopen om me mee te nemen.

Dromen kunnen van alles zijn, een tweede leven of zelfs herinneringen uit onze vorige levens. Zou het kunnen dat ik gewoon de manieren dat ik ooit dood ben gegaan in een ander leven me op die manier herinner? Hoe kijk jij naar je dromen als je je gaat voorstellen dat het herinneringen uit vorige levens zouden kunnen zijn? Zegt het je meer of vind je het helemaal nergens opslaan? Vroeger hield ik er een andere theorie op na. Ik dacht toen dat onze dagelijkse leven de dromen zijn van ons werkelijke zelf, waarbij we als we dood gaan, juist wakker worden en dan blijkt dat dit leven eigenlijk een droom was. Onze dromen zijn dan puur een glimp of herinnering van ons echte leven dat hierna komt. Ah wie weet is het wel een beetje van alles; wie zal het zeggen?

Ik droom niet alleen over doodgaan, hoor! Vannacht was ik zelfs op een feestje, iets wat ik ook geregeld doe in mijn dromen. Op dat feestje kwam Agnes Brinkhorst langs van Celblok H. Degene die de serie kennen, weten dat zij niet echt een knuffelbaar persoon is. Ik dronk eerst niet op het feestje, maar besefte me dat ik niet hoefde te rijden en ging aan de whiskey. Agnes Bronkhorst die in Celblok H ook wel 'the freak' genoemd wordt, was het hier niet mee eens. Daarop werd ik zo boos dat ik haar zon beetje aanviel en door elkaar schudde. Later toen ze bijna weg wou rijden, hield ik haar tegen om mijn excuses aan te bieden. Ze stapte ontroert uit de auto en toen gingen we knuffelden, heel lang. De inspiratie voor deze droom kwam wel degelijk van tv af, aangezien ik gisteravond Celblok H gekeken heb.

Een ding ben ik in ieder geval over uit, dromen bestaan niet alleen ter verwerking van onze dagelijkse bezigheden. Het heeft er wel iets mee te maken, maar er komt veel meer bij kijken. Wat hebben voorspellende dromen namelijk te maken met verwerking? Lucide dromen zeggen daar al helemaal niks over! Laat staan als je een boodschap van iemand krijgt in je droom. Niet altijd zeggen dromen iets, soms gaat het bijna nergens over. Ik droom zelfs over boodschappen doen, dat kan best irritant zijn, omdat ik de volgende dag serieus denk dat ik iets gekocht hebt en het nergens kan vinden. Nog leuker is als ik over mijn moeder droom, die is altijd heel eigenwijs en pakt al onze auto's af om in te rijden, terwijl ze helemaal geen rijbewijs heeft. In mijn droom verdedigt ze zich dan door te zeggen dat het beter is als zij rijdt, omdat ze toch geen rijbewijs heeft om kwijt te raken! In het dagelijkse leven zou ze dit nooit doen; ze roept juist hard nee als ik het voor de gein een keer voorstel. Ikzelf schud overigens in mijn dagelijks leven ook niet mensen door elkaar, omdat ze het niet eens zijn met mijn drankkeuze. Alhoewel ik misschien weleens die neiging heb gehad....;-)