Deel 12 in mijn vervolgverhaal over de whisky #fles die wel een zeer interessante #mijn gevonden is. Inmiddels is dit verhaal al door medeschrijvers opgepakt en kun je vervolgstappen en andere routes lezen via: Het verhaal van Hans van Gemert of van Dewaputra
Wil je vanaf deel een lezen, klik dan hier.
#schrijven ,#vervolgverhaal ,#aansluitverhaal ,#lamp , #stalagmieten , #stalactieten, #Destilleren ,#Stoken , #licht , #Mine , #Fosfor , #champignons
“Ik ben bang van wel, maar hier zitten veel meer mensen, mensen die in de wereld daarboven hun weg niet konden vinden. Zie het als een toevluchtsoord en jullie, jullie horen daar nu bij”.
“Zitten jullie hier dan altijd beneden, zonder contact met de buitenwereld?”
“De meesten wel, er is hier een paar mensen aanwezig die nu en dan boven komen. Bijvoorbeeld om aan grondstoffen te komen, of voor handel met onze tussenpersonen. Volgens mij zijn jullie al gestuit op onze tussenpersoon uit het zuiden. Hij komt uit Madrid, maar hij distribueert vrij veel hier in de nabije omgeving. In het noorden hebben we ook een dergelijke persoon zitten. Juist deze tijd van het jaar dienen we erg veel leveringen rond te krijgen, dus vandaar dat er nu vaker heen en weer wordt gereisd tussen beneden en boven. Er zijn dan ook meer werelden zoals deze, een paar zijn zelfs door gangen verbonden”.
“maken jullie meer dan alleen die nep-whisky?”
“Ah, dus dat hebben jullie al gezien? Die Whisky is zeer echt, en een zeer uniek recept, de veroudering versnellen we door ze door de rots te laten lopen, dus alleen de leeftijd klopt niet en nee, inderdaad hij komt ook niet uit Canada.
Overigens, inderdaad, we maken veel meer dan alleen maar whisky, nu jullie hier toch moeten blijven, kan ik jullie ook een rondleiding geven”.
“Eh, ik begrijp dat we een soort gevangenen zijn maar dat u ons niet als misdadigers ziet, maar meer als gevangenen omdat ons vrijlaten uw veiligheid in gevaar kan brengen?”
“precies”
“Mag ik dan misschien zo brutaal zijn om wat te eten te vragen”.
De man krijgt een glimlach op zijn gezicht: “ik zal starten bij de kas, die is hier vlakbij… Loop maar mee!”
Even later staan we in de volgende ruimte, eigenlijk verschillende ruimtes, allen aparte grotjes, begroeid met het een of ander en in het plafond lopen buizen, buizen waar ook weer via spiegels licht door wordt vervoerd.
Op de bodem zien we het resultaat van het binnengekomen licht. Iedere aparte grot heeft zijn aparte groente…
Een zeer welriekende geur komt ons tegemoet, een deur in de verre hoek van deze ruimte staat open. “Ja, toe maar, daar moeten jullie zijn, ik denk dat Gerard al bezig is met een stoofpot voor morgen, misschien kun je nu alvast wat bij hem krijgen. Nemen jullie hier een paar champignons mee? Die zal hij straks ook willen hebben”.
Hoe verder? Klik hier
