Dit is een vervolgverhaal, op ieder deel dat is geschreven mag je inhaken door je eigen vervolg te schrijven. Het gaat over twee vrienden die in een avontuur terecht zijn gekomen doordat ze ooit een paar flessen Whisky in een mijn vonden. Wat er in en rondom die mijn gebeurt, dat is aan jou, of aan mij. Voel je in ieder geval vrij om waar dan ook in het verhaal jouw aandeel te schrijven. Het is dan wel leuk als je een linkje plaatst naar jouw verhaal onder deze!
Wanneer je graag vanaf het begin wil lezen, dan moet je hier klikken.
#schrijven ,#vervolgverhaal ,#aansluitverhaal , #Destilleren ,#Stoken , #licht , #Mine , #Twijfel , #slapen ,#fles
Vermoeid en vol van indrukken van de dag lig ik dan eindelijk weer een uur later in mijn bed.
Mijn bed, het klinkt raar, ik benoem dit al alsof het mijn wereld is, en dit gewoon is. Ik lig hier in een bed in een surrealistische omgeving die in niets doet denken aan thuis.
Nou ja niets, de geur van zweetvoeten is toch wel redelijk bekend.
Wel geniet ik hier echt van die constante koelte, het maakt volledig niets uit hoe warm het boven is, hier beneden zit ik in mijn bedje op een temperatuur van rond de tien graden. Natuurlijk is het mogelijk om het hier warmer te maken, maar ik ben helemaal niet hier geweest, dus waarom zou ik.
Even ben ik op zoek naar hetzelfde vernuftige systeem dat de ruimte zou moeten verlichten, het knopje had ik eerder vanavond al gevonden, maar het systeem zelf lijkt hier niet aanwezig. Toch was er zojuist een plezierig verspreid licht in deze ruimte aanwezig. Ok, dat is misschien voor morgen om te bekijken, nu heerlijk slapen en morgen echt aan de bak.
Ik heb deze gedachte nog maar net in mijn hoofd. Dan worden mijn ogen al zwaar, ik heb nog net even tijd om mij als een coconnetje te nestelen in mijn deken en dan wordt ook mijn hoofd en misschien zelfs de rest van mijn lichaam zwaar, maar dat merk ik al niet meer, een volledige rust heeft mij overmeesterd en ik lig weg te dromen in de nacht.
Ik wordt wakker doordat de kamer weer verlicht is met die heldere maar toch zachte licht rode straling, het wordt ook merkbaar iets warmer in de ruimte en al snel heb ik geen zin meer om in mijn coconnetje te liggen stomen. Ik sla de deken opzij en stap uit bed. Een vloeiende beweging voor de sensor in de douche laat de straal lopen en ik word nog verder warm onder het genot van een keiharde warme straal die mijn rug efficiënt masseert. Heel even nog denk ik. De douche gaat nu vanzelf uit en ik trek de voor mij klaar liggende kleding aan die mij verbazingwekkend lekker zit.
Op naar de centrale hal en kijken of ze hier ook daadwerkelijk de naam van de stad eer aan doen.
Ook hier blijkt een voortreffelijk kok de scepter te zwaaien. Nu vooral kaizerbrotchen en verschillende vormen van zuurdesembrood. Ik besluit nu gewoon voor een fikse bak muesli te gaan met een paar appels en een kiwi, dat hout mij fris en ik hoop ook scherp. Mijn begeleider is alweer in aantocht en verwelkomt mij met open armen “zo, lekker geslapen?”
“Ja, eigenlijk boven verwachting goed, het is echt heerlijk om in een koele ruimte in slaap te vallen”
“Mooi, ik ben zo vrij geweest om eens op zoek te gaan naar die Jaap van je en het is niet echt moeilijk om hem te vinden. Hij zit in het huisje bij de ingang van Zollverein, die rolstoel maakt dat hij erg herkenbaar is. Misschien weet je het nog wel, daar waar we gisteren dat afzakkertje hadden genomen, voor dat gebouw staat een soort vvv achtig hokje, nou, daar zit hij dus in. Ik kan niet met je meegaan, want misschien dat hij mij zou kunnen herkennen, maar ik verwacht je hier rond 12.00 weer terug om verslag uit te brengen. Mocht je er niet zijn, dan gaan wij op onderzoek uit en je weet ons altijd te bereiken met je horloge of telefoon ok?”
“ik heb je nummer niet echt, dus dat wordt misschien lastig”.
“Druk simpel op de rode knop in je touch screen rechtsboven, op je telefoon of op je horloge, dat maakt niet uit, dan nemen wij contact met je op.
Succes!”
Om verder te lezen klik je hier
