Deel vier in mijn vervolgverhaal over de whiskey fles die in een wel zeer interessante mijn gevonden is. Wil je vanaf deel een lezen? Klik dan hier.
In feite is dit verhaal een stuk dat de verbinding legt tussen het stuk van Dewaputra en deel drie van mijn verhaal.
Ook een verhaal van Hans van Gemert zal ik weer gaan combineren met mijn inbreng, het verhaal zelf zal een doolhof worden met verschillende invullingen en aspecten. Leuk om te maken, ik hoop ook om te lezen of zelfs om onderdeel van uit te maken.
Heb je zin om mee te schrijven? Vooral doen!
Hier dus een deel van wat er gebeurt wanneer Sinterklaas zijn whiskyflessen terug wil laten brengen. Let op, het is niet echt een sinterklaasverhaal!
Verdorie! Snel kijkt Piet om zich heen, nee Sint heeft het niet gehoord, hij is al ver genoeg weg.
Het krat met Whisky flessen is zojuist half uit zijn handen geglipt. Dat krijg je van dat glibberige spul dat over die flessen heen zit.
Piet realiseert zich, dat hij rustig aan moet doen. Als hij dat krat laat vallen… Nou ja, Sinterklaas wordt niet snel boos maar die Whisky?
Hoe dan ook, in ieder geval wil Piet dat niet riskeren.
Voorzichtig loopt hij verder. Zijn vingers stevig om het krat. Zijn zak hangt over zijn schouders en zo klimt hij gestaag omhoog.
De zak schuift een beetje naar rechts door het gehobbel tijdens het lopen. Tja, zo’n mijn is niet bepaald gemakkelijk om te bewandelen, er zijn stukken bij waar je eigenlijk beter een helm kan dragen dan een muts en ook de ondergrond is hier en daar niet echt recht.
Piet maakt zich een beetje zorgen… Die zak, daar zitten niet alleen zijn pepernoten in, de stof, waar die zak van is gemaakt, dat is dus springstof. Waarom springstof zal je vragen… Nou, dat zit zo: Wanneer een Piet het dak op moet klimmen kost hem dat verschrikkelijk veel tijd. Tijd is nou net het enige waar Sinterklaas en zijn pieten niet heel veel van hebben (tja en whisky dan). Dus er is een keer een slimme piet geweest, die een stof heeft ontwikkeld waarmee springen op het dak een peulenschil is. En die Peulenschil is dan weer een van de lievelingskostjes van Ozosnel. Dus zo sla je twee vliegen in een klap.
Goed, die zak begint dus te schuiven. Piet moet nu beslissen, de zak, of het krat Whisky, beide kan eenvoudigweg niet. In een fractie van een seconde besluit hij voor het krat te gaan, hij laat de zak vallen en probeert als een dolle weg te springen. Helaas, net als altijd richt de springstof hem omhoog. Met een smak dreunt hij tegen de bovenkant van de tunnel. Vrijwel even hard landt hij daarna op de grond. In zijn val breken de flessen whisky en hij heeft geluk dat de scherven niet in zijn vel terecht komen.
Als verdoofd blijf hij liggen onder een forse stapel steenkool. Het duurt, het duurt, maar uiteindelijk hoort hij stemmen, het licht gaat aan er wordt over de kolen geklommen. De pijn is hem teveel, hij kreunt. Dan hoort hij, hoe, als een dolle de stenen van hem worden afgetrokken. Wanneer hij voelt dat hij kan gaan staan doet hij dit direct en omdat hij absoluut niet ontdekt mag worden zet hij het op een lopen. Gelukkig kan hij dat als de beste, zeker als er geen krat of grote zak meegedragen moet worden…
#vervolgverhaal ,#Fles ,#Mijn ,#Whisky , #Schrijven , #Sinterklaas ,#Piet
