(2019)
“Rustig maar Annie, ik kom bij je.” Fernand liep van bed naar bed. “Ik moet eerst Margaret en Karin verzorgen.”
Het was een ziekenhuis geweest, maar het stond al jaren leeg. Fernand vond het een uitstekende plek om zijn ‘schatten’ te bewaren.
Nadat hij hun gezicht zorgvuldig had verwijderd, kon hij met de afgepelde delen aan de slag. Hij vond het heerlijk, als dokter een ‘nieuw’ gezicht te construeren.
Moeder zou trots zijn, dacht Fernand. Ik ben geen plastisch chirurg geworden, maar ik maak toch mooie vrouwen.
Hij liep voorbij Kristen. Hij zou haar lippen aan Jenny kunnen geven. Jenny’s wangen kon hij dan best op Annie’s gezicht plaatsen.
Fernand kwam in een trance als hij keek. Heerlijk. Zijn schepping. Hij zou hét vrouwengezicht samenstellen.
Het vrouwengezicht dat alle perfectie in zich had: dat van zijn Lizzy.
