Back to the future

Als medium krijg je vaak vragen over de toekomst. Of het nu tijdens een ´face to face´ consult is, of virtueel. ´Krijg ik die promotie?´ ´Wanneer kom ik de man van mijn leven tegen?´ ´Word ik ooit nog eens gelukkig?´ ´Hoeveel kinderen ga ik krijgen?´ 

Er klinkt vaak een gevoel van wanhoop door in een dergelijke vraag. Of algehele malaise, of verdriet. Geef het beestje maar een naam. Maar linksom of rechtsom, een vraag over de toekomst weerspiegelt mijns inziens altijd een gemis in het heden. 

Vaste voorspellingen
Hoe simpel zou het zijn als ik tegen iemand kon zeggen: ´In maart 2018 krijg je een aanbieding voor een nieuwe baan, en dan wordt alles anders!´ of ´Met kerst kom je een man tegen met blauwe ogen en donker haar, deze man is de man van je leven en je gaat drie dochters met hem krijgen!´ Toegegeven, dat klinkt op zich prachtig. Heerlijk, zo´n voorspelling. Kun je verder tot die tijd achterover gaan zitten, want het is nog geen kerst, en maart 2018 is nog verder weg. 

Echter, aan voorspellingen zit een aantal mitsen en maren.

1. Op ons levenspad komen we keuzes tegen. Mijns inziens liggen die keuzes niet vast. Daarnaast zijn bij toekomstige gebeurtenissen negen van de tien keer ook andere personen betrokken, en dus ook de keuzes van die betrokken personen. Ik kan voorvoelen wat zich mógelijk in de toekomst afspeelt, dus wat de mogelijke uitkomst is van de som van de keuzes die erbij betrokken zijn. Maar ik denk niet dat we in het leven keuzes zouden hebben als de uitkomst van al die keuzes al vast ligt. En zelfs als dat wel zo is en kloppen de mogelijkheden die ik voel, dan zou ik het nog niet zo aan je vertellen. Simpelweg omdat je zelf moet nadenken over die keuzes, en je naar de stem van je hart moet luisteren. Niet naar mijn voorspelling.