Het is gelukkig alweer vier jaar geleden dat ik voor de tweede keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad. Over de eerste keer heb ik toen de tijd ook een blog geschreven. Ditmaal dachten we in verwachting te zijn, maar helaas ging het in de tweede week ongeveer al mis. De pijn die ik eerder had gevoeld, kwam weer terug. Veel van wat er die tijd is gebeurd, gaat allemaal door elkaar heen. Wat ik wel nog weet, is dat ik na de operatie het erg koud had. Gelukkig kreeg ik al gauw een warmtedeken over mij heen.

Toen ik eenmaal weer op de kamer kwam, kreeg ik te horen wat er precies was gebeurd. Ze vertelde dat een eileider was verwijderd en dat ze endometriose (verklevingen) hadden gezien. Dit hadden ze zoveel mogelijk weggehaald. Ik wist dus niet dat ik endometriose had (gelukkig), want tot nu toe had ik hier geen last van ondervonden.

Mijn herstel ging redelijk, maar omdat ik veel bloed had verloren, had ik last van bloedarmoede. Hier was ik even erg van onder de indruk. Van de huisarts kreeg ik naderhand ijzertabletten, en dat was ook wel nodig. Toen begon ik me lichamelijk gelukkig snel weer beter te voelen. Wel heb ik er emotioneel best last van gehad. Nu gaat het best goed, maar als er weer eens iemand vraagt: "Gaan jullie nog voor een tweede?" of een andere vraag die je wel eens krijgt als het over kinderen krijgen gaat, dan voel ik me weer een poosje down en merk ik dat ik er boos van word.

Hier heb ik vorige week ook een tekst over geschreven die ik een deze dagen met jullie zal delen. Ken jij of ben jij iemand die dit ook heeft ervaren? Hoe voel jij je erbij (als je iets soortgelijks hebt meegemaakt)? Ik zelf vind het nog moeilijk om erover te praten, maar schrijven gaat me altijd wel goed af. Dit heb ik ook echt nodig, want wat je voelt en wat er door je hoofd speelt, moet er ook uit op wat voor manier dan ook.

#mijnverhaal #endometriose #buitenbaarmoederlijkezwangerschap

Loading full article...