Recensie: toen ik eindelijk durfde
In Toen ik eindelijk durfde vertelt Chantal Straver hoe ze haar huwelijk, huis en baan achter zich liet om een gelukkig leven te leiden.
Het boek speelt zich af in twee tijden: het heden en het verleden. Het verhaal begint in 2009 daarna blikt ze terug in 1997. In 1997 begint ze als 11 jarige aan de karateschool. Wanneer ze 14 is wordt ze verliefd de 20 jaar oudere getrouwde sensei ( karateleraar) Erik. Ze weet nog niet zo goed of het echte verliefdheid is. Daarna ontmoet ze Arno tijdens de karatelessen en trouwt ze met hem als ze 19 is en gaan ze in Willemstad wonen. Vaak krijgt ze de vraag of ze kinderen wil. In het begin moet ze er niets van hebben op haar 20ste denkt ze daar anders over. Haar sensei Erik is nog steeds in haar leven ze assisteert hem bij zijn lessen. Een jaar later is ze een volleerde karatedocent.
Arno wil een eigen karateschool beginnen. Chantal’s leven komt in een sleur terecht haar leven bestaat allen nog maar uit: trainen en haar huwelijk. Iets maakt haar ongelukkig. In het begin kan ze het niet plaatsen, na een tijdje kot ze erachter dat haar huwelijk het probleem is. Arno en zij gaan uit elkaar. Hij geeft zichzelf steeds de schuld. Ze besluit Erik te vertellen dat ze altijd al verliefd op hem is.
