Na 13 jaar hebben we moeten afscheid nemen van onze trouwe viervoeter Laika. Onze malthezer was een waardig gezinslid, nooit was ze ziek tot die woensdag ... de maandag is ze dan uiteindelijk vredig gegaan in haar trouwe omgeving.

Maar dan kom je 's avonds thuis en geen enthousiaste hond die staat de kwispelen omdat je thuis komt van het werk, de restjes van tafel gaan dan maar in de vuilbak.

Dus besloten we een nieuwe pup te halen omdat we gewoon de gezelligheid missen van een hond in huis. We kozen voor een schattige Amerikaanse Cocker. Je kon zijn blik gewoon niet weerstaan. Ons kleine meid mocht de naam kiezen en die luidt: Lowie

Puppy's zijn altijd wel overenthousiast en actief, maar deze pup die kent geen stoppen, energie in hopen heeft onze Lowie. Alles wat in zijn buurt ligt de glinsteren naar hem heeft hij in een mum van tijd mee naar buiten en staat hij te wachten tot we achter hem aanzitten om het af te nemen van hem.

Niets is veilig voor Lowie, de was, het speelgoed, de fopspenen, en vooral het eten...

We gaan er elke dag een grote wandeling met gaan doen in de hoop dat hij wat minder energie heeft, maar Lowie is onverwoestbaar, hij blijft maar gaan en gaan ... Onze dierenarts vertelde ons dan dat zulke honden een soort ADHD hondjes zijn, wel ik moet dit echt bevestigen. Gelukkig heeft hij 's nachts ook zijn rust nodig en kunnen we allemaal onze batterijen weer opladen om de dag nadien weer klaar te staan om hem te proberen temmen

Ik klaag er wel eens over, maar ik zou hem niet meer kunnen missen onze Lowie