Beltane - Het grote meifeet

Beltane, Beltain, Beltaine of Bealtuinnis is een vruchtbaarheidsfeest dat deel uitmaakt van de cultuur van de Kelten in Ierland en Schotland. Het begint aan de vooravond van 1 mei ter ere van de god van leven en dood Bel of Belonus. In sommige culturen wordt dit ook de walpurgisnacht genoemd. Vooral in de noordelijke tradities kent dit feest nog navolging ter ere van de godin Freya en haar magische aspecten. Tegenwoordig wordt het ook gevierd door neopaganistische Wiccans en aanhangers van de Keltische Spiritualiteit, die er elementen van de Germaanse meiviering aan hebben toegevoegd.

1 Mei wordt in het Schots-Gaelisch nog steeds Latha Buidhe Bealltainn genoemd, en de maand mei heet in het Iers-Gaelisch Bealtaine. Beltain is de tegenhanger van Samhain, wanneer de winter wordt ingeluid en dat voor dood en duisternis staat. Beltain staat dus voor licht en leven. Het Keltische meifeest staat in het teken van bloei en bevruchting.

Historische vorm

Het is een kruiskwart dag, die het midden aangeeft tussen wintersolstitium (Yule) en zomersolstitium (Litha). Oorspronkelijk was het feest kennelijk een reinigingsritueel waarbij mensen en vee symbolisch tussen vuren werden geleid (beltine is "fel vuur" in het Oud-Iers) zodat hun ongerechtigheden zouden verdwijnen en de nieuwe groei een zuiver begin kon hebben, vrij van zonde en ziekte. In die vorm is het tot in christelijke tijden blijven voortbestaan. De Keltische druïden legden die twee grote noodvuren aan op de heuvels ter ere van de zonnegod die moeder aarde bevrucht. Het vee werd er eerst door gejaagd ter zuivering en de mensdieren liepen er daarna ook tussendoor. Beltain is oorspronkelijk en vooral een vruchtbaarheidsfeest.