
#spiegelbeeld #Knokker #reintrgratie #fabius
Ben ik na jaren vechten wie ik wou worden? Vandaag zei mijn huisarts, je bent altijd al hetzelfde geweest. Alleen zag je dat zelf niet.
Ik trap mijzelf steeds meer en meer uit mijn veilige comfortzone wereldje. Het geeft mij vaak een sterk gevoel, maar zo nu en dan wankel ik ook op een randje van onzekerheid. Dat is vertrouwd, ik ben immers niet anders gewend. Als ik op zo'n onzekerheidsrandje loop, dan mag het niet langer dan 1 a twee dagen duren. Dan geef ik mijzelf een schop onder mijn kont.
Eindelijk ben ik begonnen met mijn opleiding telefoniste/receptioniste. Het is een fijne en duidelijke opleiding. En als deze klaar is pak ik administratief medewerkster er achter aan. Fijne lerares, leuke klasgenootjes. Maar een ritme vinden tussen werk, gezin, school is moeilijk. Nou hadden wij ook een drukke maand in Maart. Maar niets is onmogelijk. Gelukkig heb ik een fijne docente. #Fabius
Vroeger werkte ik fulltime. Nu werk ik parttime, ik moet leren, en ook voor mijn gezin zorgen. Klinkt simpel, maar pff. Ik vind het voor nu even moeilijk om ritme te vinden. Ik ben 34 jaar niet naar school geweest. En ik heb zelfs Nederlands, nou schrijf ik best veel, maar spelling en grammatica is best pittig. Wel leuk voor mijn ontwikkeling met schrijven. Ook ga ik meer leren over werken met de pc, word, Excel. Dus vanaf nu alleen maar naar boven toe werken.
Ik hoop echter wel dat ik mijn innerlijke mijzelf nog steeds ga vinden. Ik heb nog steeds iets in mij zitten wat nog niet naar boven komt drijven. Voel mij nog steeds niet volwaardig en dat ik er echt echt echt ook mag zijn. Waar die schoen wringt, dat weet ik zelf niet. Ik vertrouw echter op mijn kracht- en GroeiVermogen. Tijd heeft mij al heel veel verteld, en ik vertrouw dat ik ook de tijd krijg om de puzzelstukjes te vinden.
Ik ga even resetten, en weer door. Ik weet wat ik kan. Ik moet er ook in geloven, dat is alles.
Liefs Knokker
Ben ik na jaren vechten wie ik wou worden? Vandaag zei mijn huisarts, je bent altijd al hetzelfde geweest. Alleen zag je dat zelf niet.
Ik trap mijzelf steeds meer en meer uit mijn veilige comfortzone wereldje. Het geeft mij vaak een sterk gevoel, maar zo nu en dan wankel ik ook op een randje van onzekerheid. Dat is vertrouwd, ik ben immers niet anders gewend. Als ik op zo'n onzekerheidsrandje loop, dan mag het niet langer dan 1 a twee dagen duren. Dan geef ik mijzelf een schop onder mijn kont.
Eindelijk ben ik begonnen met mijn opleiding telefoniste/receptioniste. Het is een fijne en duidelijke opleiding. En als deze klaar is pak ik administratief medewerkster er achter aan. Fijne lerares, leuke klasgenootjes. Maar een ritme vinden tussen werk, gezin, school is moeilijk. Nou hadden wij ook een drukke maand in Maart. Maar niets is onmogelijk. Gelukkig heb ik een fijne docente. #Fabius
Vroeger werkte ik fulltime. Nu werk ik parttime, ik moet leren, en ook voor mijn gezin zorgen. Klinkt simpel, maar pff. Ik vind het voor nu even moeilijk om ritme te vinden. Ik ben 34 jaar niet naar school geweest. En ik heb zelfs Nederlands, nou schrijf ik best veel, maar spelling en grammatica is best pittig. Wel leuk voor mijn ontwikkeling met schrijven. Ook ga ik meer leren over werken met de pc, word, Excel. Dus vanaf nu alleen maar naar boven toe werken.
Ik hoop echter wel dat ik mijn innerlijke mijzelf nog steeds ga vinden. Ik heb nog steeds iets in mij zitten wat nog niet naar boven komt drijven. Voel mij nog steeds niet volwaardig en dat ik er echt echt echt ook mag zijn. Waar die schoen wringt, dat weet ik zelf niet. Ik vertrouw echter op mijn kracht- en GroeiVermogen. Tijd heeft mij al heel veel verteld, en ik vertrouw dat ik ook de tijd krijg om de puzzelstukjes te vinden.
Ik ga even resetten, en weer door. Ik weet wat ik kan. Ik moet er ook in geloven, dat is alles.
Liefs Knokker