Dus jij bent thuis ook het middelste kind? Nou ik dus ook en het is waar,we werden achtergesteld, moesten harder knokken om gezien te worden, moesten lijdzaam toe zien hoe de oudste en jongste vooral bij familie favoriet waren en hoe alles ze kwam aanwaaien. 

Deed het pijn? Ja, toen ik jong was wel. Ik zag echt wel dat de jongste en oudste veel vaker voor logeerpartijtjes werden uitgenodigd door familie, dat of de jongste of de oudste favoriet was bij opa's en oma's en ook uitjes werden vooral de jongste en oudste mee gevraagd en laat ik het maar niet hebben over het verschil tijdens verjaardagen. Uiteraard neem ik het mijn broer en zusje niet kwalijk. Zij hebben er niet om gevraagd, het was zo als het is.

Ik zag het om me heen allemaal gebeuren maar hield mijn mond en trok mijn eigen plan. Was wel meer onzeker en verlegen dan mijn oudere broer en jongere zusje maar dat kwam omdat ik aan mezelf twijfelde. Was ik niet zo grappig als mijn broer of zo schattig als mijn zusje? Waarom zag de familie mij niet staan? Gelukkig had ik een moeder die het allemaal zag gebeuren en mij op haar manier voortrok. 

Nu ik een volwassen vrouw ben weet ik dat het middelste kind syndroom echt bestaat. Weet ik dat alle middelste kinderen die ik gesproken heb hetzelfde ervaren hebben. Maar weet ik ook dat het eigenlijk een voorrecht is om de middelste te zijn want zodra je het moedernest verlaat en de grote mensen wereld binnentreed dan is het juist het middelste kind die het gaat redden ja zelf succesvol wordt en beschikt over een gezonde groep echte vrienden. Hoe dat kan?


Loading full article...