Best friends forever
Als je kinderen krijgt wil je maar een ding namelijk dat ze gelukkig en blij zijn. Zo geld dat ook voor mij en mijn man. We zijn denk ik een doorsneegezin met een dochter. Een prachtig lief meisje bijna 11 jaar nu. Tegenwoordig is ze stilletjes en zich nu al bewust van hoe hard het leven kan zijn. Ons meisje was vroeger vrolijk uitbundig en altijd in voor avontuurlijke dingen. We hebben altijd in Limburg gewoond maar toen ze 4 werd zijn we verhuist naar het noorden van Nederland. Daar komt mijn man vandaan en daar hadden we net wat meer vrienden als in het zuiden des lands. Het was voor onze dochter geweldig omdat we van een onveilige stad vol met gevaren in een klein dorpje zijn gaan wonen. Waar je nog je achterdeur bijna open zou kunnen laten. Hier in het dorp is ook een basisschool waar onze meid in groep 1 (kleuterklas) binnenkwam.Ons meisje is een trouw iemand... toen ze vier was en hier op school kwam viel haar oog op twee kindjes, een stoere jongen met sproetjes. Deze jongen was tot eind 2017 haar grote geheime liefde. En een blond lief meisje met engelachtig haar.
En zo was haar keuze bepaald en  ze was daar ook niet meer vanaf te brengen.
In groep 3 waren er nog maar drie meisjes over maar nog week ze niet af van haar keuze want het lieve blonde vriendinnetje was de enige waar ze mee wou spelen. Hoe ik het ook probeerde het andere meisje deed er niet toe, en oh wat was ze teleurgesteld en verdrietig als haar beste vriendinnetje met andere kindjes ging spelen. Daar heb ik haar toch heel vaak moeten bijsturen. In groep 4 kwam er nog een meisje in de klas. Eindelijk.... geen drie meer en er zou nu vast niemand meer uit de groep vallen...maar onze dochter haar beste vriendinnetje werd het middelpunt van getouwtrek, geen wonder ook want ze was ook leuk, lief en heerlijk om mee te ravotten in de tuin.
Het werd een moeilijk jaar want onze dochter viel heel vaak buiten de boot!Niet door haar beste vriendinnetje want die moest steeds kiezen maar de andere twee meisjes wilden ook alleen dat mooie meisje om mee te spelen.In groep vijf was het heerlijk, zij en haar beste vriendinnetje werden samen in een combiklas gezet. Oh wat een feest, en wat groeiden ze naar mekaar toe.Drie of vier keer in de week samen spelen. Het kon niet vaak genoeg.Het werd carnaval en vakantie... lekker samen logeren en wat hadden ze het fijn.Haar vriendinnetje kreeg de griep en de rest van de vakantie moest ze zich vervelen.Toen werd het maandag 7 maart, om een uur smiddags kreeg ik telefoon. Haar beste vriendinnetje was naar het ziekenhuis gebracht. Het leek niet goed.Hoe dan...dacht ik...ze had de griep maar was aan de beterende hand...wat...Dit had ik niet zien aankomen. Noa verteld dat ze naar het ziekenhuis gebracht was en dat haar hartje er mee gestopt was maar dat ze nu alles aan het doen waren om haar hartje op gang te brengen.. oh wat was ze verdrietig en bezorgd..."ze wordt toch wel weer beter mama? " vroeg ze me met angst in haar ogen...Met een zwaar hart ging ze op bed. Toen kwamen de eerste geruchten los. Ze was overleden..
ik hoop met je mee dat ze iemand vind waarbij ze buikpijn krijgen van het lachen. waarmee ze al haar geheimen kan delen en heel veel plezier zal hebben. Maar ik denk dat ze het diep van binnen ook wel moeilijk gaat vinden. omdat ze misschien toch bang is dat ze diegene kwijt raakt.
Ik wens haar, alle liefs en geluk van de wereld. Wat een intens verdriet.