Vorige maand was het voor Nederlandse begrippen heel erg koud buiten. Toeval of niet, ik kwam tijdens deze vorstdagen veel foto’s tegen van bevroren zeepbellen. Terwijl bij menig Nederlander de schaatskoorts losbarstte, kreeg ik een creatieve kriebel om bevroren zeepbellen te fotograferen.

Eén van de belangrijkste punten om deze uitdaging te laten slagen is het weer. Om een zeepbel snel genoeg te laten bevriezen, moet het -6 graden of kouder zijn en het liefst windstil. Ik stond dus vroeg op en ging aan de slag op een beschutte plek in de tuin. Met geduld slaagde ik erin om met een rietje zeepbellen naar een plekje te sturen in enkele sparrentakken. Toen het licht genoeg was, ging ik aan de slag met mijn macrolens.


Zoals jullie vast opgemerkt hebben, was de zeepbel open gesprongen tijdens het bevriezen dus ik ben geduldig verder gegaan met bellenblazen.

Tot mijn verbazing bleven de bellen bevriezen en het was nu al 11 uur in de ochtend, ondertussen zocht ik andere plekken op in de tuin en hoopte zo om wat te kunnen spelen met het licht op de achtergrond.

Loading full article...