Als mensen getuigen van genezing na gebed (en handoplegging) wordt er vaak een grote hoeveelheid twijfelzaad gezaaid. Zeker in ons conservatieve, calvinistische landje vol nuchtere Hollanders, zoals dat heet, is dat schering en inslag. Eerst zien, dan geloven… en als mensen het zien, dan toch maar niet geloven. Bewijs eerst maar eens dat het werkelijk genezing is en geen inbeelding, wordt er dan bijvoorbeeld gezegd.

In de Bijbel was er ook zo’n voorval. Dat was in Jezus’ tijd, toen Hij – God Zelf - hoogstpersoonlijk voor de genezing zorgdroeg. Dat het op sabbat gebeurde, maakte in die tijd de situatie wel erg verdacht. En het liep eerlijk gezegd ook flink uit de hand. Maar er was flink wat verzet van de zogenaamde deskundigen in die tijd, de Farizeeërs.

Weet je waarom ik dit nu deel? Afgelopen week ging het als groot nieuws over de toonbank, over de digitale snelweg. Op allerlei (social) media was het te lezen. Een huisarts is gepromoveerd op zijn onderzoek naar het fenomeen gebedsgenezing. Huisarts Dick Kruijthof deed uitgebreid (internationaal) onderzoek naar dit fenomeen. Hij moest zijn scepsis naast zich neerleggen en heeft nu zijn doctorsbul op zak. God is groter, zeg ik dan, in navolging van mijn pastor.

Mijn vrouw Rachel en ik hebben zelf diverse malen ervaren dat God daadwerkelijk Jehovah Raphah, de Geneesheer bij uitstek, is. Zowel persoonlijk, diep van binnen, als door ons gebed voor anderen heen. Wij weten wie ons genezen heeft en dat Hij het altijd goed doet. Daarover kun je al het een en ander lezen, ook hier op Yoors.