Blijf de aarde trouw
Blijf de aarde trouw
Tijdens mijn dagelijkse wandeling plastic afval zie liggen in de berm. Liever kijk ik naar de hemel en de vogels, maar als je het plastic eenmaal ziet kun je het niet meer negeren. Het is zoveel dat ik het ten langen leste ben gaan oprapen. Zo werd ik collectioneur van peuken, sigarettenpakjes, schoenzolen, binnenbanden van racefietsen, tiewraps, mondkapjes, werkhandschoenen, snoepwikkels, landbouwplastic en tal van ondefinieerbare zaken uit een grote restcategorie. Vorige zomer vond ik tweemaal een katheterzak met een slangetje eraan in de berm, gevuld met urine. Gehandicapten, dacht ik, die walgend van zichzelf hun pis uit het raampje van de Canta gooiden, tot iemand me vertelde dat wielrenners ook katheterzakken dragen, zodat ze onderweg niet hoeven afstappen.
