In mijn geval hebben mijn ouders dit gezegd op 15 dat ik autisme heb (zat al in buitengewoon onderwijs) en ik heb er niets op gezegd. Je bent wie je bent ik ben niet zo slim en angstig van aard. Ik woon thuis, kom niet meer alleen buiten, werk niet en post... Show moreIn mijn geval hebben mijn ouders dit gezegd op 15 dat ik autisme heb (zat al in buitengewoon onderwijs) en ik heb er niets op gezegd. Je bent wie je bent ik ben niet zo slim en angstig van aard. Ik woon thuis, kom niet meer alleen buiten, werk niet en post wat op internet verder houd ik niet van spreken in het echt. Ik zie ook niet in wat een bepaalde therapie zou kunnen doen . Dan zou je tegen een verlamde ook kunnen zeggen beetje therapie en je loopt een marathon. Is gewoon het probleem dat al heel je leven duurt even zeggen dat het met een lesje weg is... Als je pas op 21 een diagnose krijgt vermoed ik dat je al een diploma hebt. Dus wel goed mee kan op vlak van leerstof opslaan en 1 op 1 gesprekken wel vrij goed gaan. Dan zou ik een job zoeken waar niet te veel prikkels zijn en waar meer 1 op 1 contact is. En ja ik geloof dat je je best hebt gedaan. Veel succes
Ik zou zeggen laat het eerst even bezinken. Vertel wel in je omgeving dat jouw moeilijkheid met communicatie komt door ASS en leg uit welke vorm het is. Ik zeg wanneer het nodig is dat mijn zoon autisme heeft (en dat ik volgens mijn ouders erg op hem lijk).... Show moreIk zou zeggen laat het eerst even bezinken. Vertel wel in je omgeving dat jouw moeilijkheid met communicatie komt door ASS en leg uit welke vorm het is. Ik zeg wanneer het nodig is dat mijn zoon autisme heeft (en dat ik volgens mijn ouders erg op hem lijk). Dat geeft mensen duidelijkheid en vaak ook wat meer begrip. Kijk of je de komende tijd merkt dat er dingen veranderen. Wees "brutaal" en claim tijd om dingen uit te leggen of zeg dat jij ook wat wil zeggen. Vaak denderen mensen met hun woorden door zonder dat ze in de gaten hebben dat jij ook wat wil zeggen. Ook hier kun je van leren. Mijn zwakte met communicatie is het verbale, het sterkte is juist het geschreven woord. Tekst op papier kun je nalezen en verbeteren. Kijk over een paar jaar of er dingen veranderd zijn en of je tevreden bent. Houd er wel rekening mee dat wanneer je over kinderen denkt de eisen van hulpverleners hoger worden. Je moet dan sterk in je schoenen staan wil je het redden. Wil je kinderen, dan kun je beter wat eerder beginnen met proberen belangrijke zaken te veranderen zodat je geen dwang/drang van die hulpverleners voelt als je bij de opvoeding hulp nodig hebt. Ik weet dat het heel ver weg kan klinken maar het is wel slim om van te voren dingen bij te sturen ipv met een noodgang wanneer het moet. Zelf ben ik 41 en mijn zoon is nu ruim 5 jaar toen hij bijna 4 jaar was kregen we zijn diagnose en daarmee ging er voor mij ook een wereld open. Onthoud ook heel goed dat je bent zoals je bent, een mooi mens met bijzondere eigenschappen.