Ik ben deze blog begonnen om mijn verhaal te vertellen. Dit zat niet in de planning maar doordat we ruim 8 jaar na datum er nog mee werden geconfronteerd besloot ik niet langer meer te zwijgen. De hobby's die daarbij komen zijn een fijne afleiding. Het is geen verzonnen verhaal, maar echt gebeurt. Ik schrijf de feiten in een verhaallijn zonder al te veel uit te wijden, maar omdat er zoveel te vertellen valt ga ik nu een aanvulling daarop schrijven. Je kan het zien als meer achtergrond informatie. Buiten Pablo en mezelf om zijn de overige namen die in het verhaal voorkomen fictief.
Karakters
Lon Bertus = franchisegever
Thomas Treine = Manager en rechterhand van Lon
Bertus & Boterham = Bedrijf
Het verhaal begint in 2007. We woonde met zijn viertjes in Amsterdam zuid op 52 vierkante meter. En hadden het financieel niet breed. Hoe dat zo komt?
Ik leerde Pablo in 1996 kennen. Ik woonde nog thuis in Amsterdam en werkte bij een bakkerij. Hij had een half jaar daarvoor een huis gekocht in Rotterdam waar ook zijn ouderlijk huis stond. Al vrij snel en met snel bedoel ik twee maanden woonde we al samen in Rotterdam. Omdat ik in een vreemde stad heel ver weg was komen te wonen heb ik eerst een jaar de tijd genomen om me te settelen. Fijn het huis inrichten, wennen aan de omgeving en voor Pablo zorgen. Hij werkte full time in de reclame en ik was huisvrouw. We hadden een ouderwets rollenpatroon die ons allebei goed bevielen.
We hadden zo goed als alles op de rit behalve de financiën. We wilde samen wat opbouwen en toen al had je gewoon twee salarissen nodig om überhaupt te kunnen sparen. Dus ik ging werken bij een bakkerij. Ik heb 6 jaar in Rotterdam gewoond en in die tijd verschillende baantjes gehad. We zijn een paar keer verhuist in Rotterdam en Diego is er geboren.
Ik kon er niet aarden en miste Amsterdam heel erg.
Toen ik opnieuw zwanger werd heb ik Pablo gevraagd of hij het zag zitten om richting Amsterdam te verhuizen. Hij vond dat we dat ook een kans moesten geven, maar hoe ging hij dat met werk doen? We besloten dat hij nieuw werk in Amsterdam zou gaan zoeken en kwam bij de overheid terecht. Deze werkgever heeft ons een urgentie gegeven voor een woning. Enige voorwaarden was dat er maar een woning aangeboden zou worden aan ons om te kunnen verhuizen. Namen we die niet dan moesten we zelf voor een woning zorgen. Wat heel moeilijk zou worden om van Rotterdam naar Amsterdam te komen. Het heeft niet lang geduurd of we kregen een woning aangeboden in Amsterdam Zuid. Een fijne buurt om te wonen en toen we het huis(je) gingen bekijken vonden we hem erg klein.
We hebben hem wel geaccepteerd met het idee dan zijn we in ieder in Amsterdam en kunnen we later naar een andere woning kijken.
Wegens de functie die Pablo op zijn werk zou gaan bekleden moest hij de schoolbanken weer in. Hij kreeg daar wel gewoon salaris voor, maar dat was minimaal. Ik bleef thuis bij de kinderen en zou weer gaan werken als ook de jongste naar school zou gaan.
word vervolgt
