Mijn ( waargebeurd) verhaal deel 15

Ik heb ze hierna dus ook niet meer besteld. De appeltaartjes die bij de eerste levering zaten kreeg ik maar moeilijk aan de man. En had ik extra derving te verwerken. Zonde van mijn zuurverdiende geld. Als we onze eerste raad zouden hebben dan was ik van plan om het hier over te hebben ,maar zover is het nooit gekomen.

Het is er bij mij langzaam ingeslopen dat ik het zat begin te worden en ik het gevoel kreeg dat er zoveel dingen niet kloppen en dat er nog meer onraad boven ons hoofd hing. Ik wilde dit zo graag laten slagen dat ik me aan deze gevoelens niet bloot kon stellen. Maar ik moest iets gaan ondernemen.

Na de Maasstraat, de raad en het reklame gedoe is bij mij de motivatie naar nul gedaald. En mijn zakelijke rekening ook. We konden al een tijd de facturen voor de broodlevering niet meer betalen en de kosten liepen hoog op. Wel tot duizenden euro's schuld bij Lon. zijn acties zoals hierboven nekte ons. Ik stelde hem verantwoordelijk voor de situatie waarin we nu zaten.

Ik ben me er volledig van bewust dat ik dit zelf heb laten gebeuren,maar ik heb zo goed en zo kwaad mogelijk geprobeerd om hem te laten weten dat de Lekstraat dit allemaal niet trekt. Ook als hij weer met iets kwam ging ik er tegen in. Dit is een van de momenten dat het door mijn hoofd spookte...meid je word genaaid waar je bij staat!

Dit kon zo niet doorgaan, maar wat moest ik doen?

Nu kan ik zeggen dat ik hulp van buitenaf had moeten zoeken en de tranen beginnen nu over mijn wangen te stromen. Waarom heb ik dat niet gedaan? Ik weet het antwoord op deze vraag nog steeds niet. De omgang met Lon en Thomas was dermate op slechte voet dat ik niet op hun hulp hoefde te rekenen, want dat was het eerste wat ik deed. Aan de bel trekken bij Lon, maar hij gaf niet thuis. Als ik Thomas al zag en ik hem vroeg om een afspraak te maken dan kreeg ik elke keer te horen dat hij het zal doorgeven aan Nol. Deze laatstgenoemde was telefonische niet meer bereikbaar.

Ik zakte steeds verder weg

Tot ik op een dag besloot te gaan dreigen dat ik de deur van de winkel zou sluiten als ik nu niet gauw in gesprek kan gaan hoe we hier uit gaan komen. Dat hielp..enig sinds het gesprek kwam er..maar niet een die ik voor ogen had....