Mijn (waargebeurd) verhaal deel 8

Het zou een persoonlijke lening (hij ging het zelf financieren) worden waarvan we een x bedrag afloste van de omzet.

De dagen erna hebben we gebruikt om er over na te denken. We hebben informatie  verzameld en heel veel met elkaar gepraat. We vonden het wel een risico want je heb wel verantwoording van twee kinderen. Dus we hebben besloten dat we het avontuur aan gaan, maar dat Pablo bij zijn werkgever zou blijven werken en ik samen met personeel de winkel zal gaan runnen.

Ik belde Lon op met de mededeling dat we een besluit hebben genomen en maakte een afspraak om dit te bespreken en alles in werking te zetten.

Aangekomen bij het hoofdkantoor liepen we naar het kantoor van Lon waar hij al samen met Thomas aan tafel zat. Het gesprek begon dat we hadden besloten dat ik de winkel zou gaan runnen en toen kwamen de papieren op tafel. Bij elke document kregen we uitleg en bij de eerste zag ik een logo van de Rabobank met het te lenen bedrag. Ik vroeg meteen aan Lon hoe dat zat , want hij zou het toch privé gaan financieren.

 Blijkt dat hij geen lening op zijn naam kreeg om het aan ons te lenen zodat wij de winkel konden kopen. Ik dacht dat je privé geld er in ging stoppen..nee zei Lon ik wilde op mijn naam geld lenen om het vervolgens aan jullie te lenen, maar daar gaat de bank niet mee akkoord. Oké duidelijk zei ik maar hoe kan het dat wij op onze naam zoveel kunnen lenen wij zijn niet bepaalt kredietwaardig. Lon gaf als antwoord : Dat kan omdat ik de terugkoop garantie onderteken. Dat betekent een zekerheid voor de bank dat mocht er iets fout gaan zij hun zekerheid hebben zodat ik het terugkoop. Het was ons helemaal duidelijk en ook wel en ook wel een fijn idee dat het via een officiële weg gaat met de bank als tussenpersoon. Het zou voor ons niet anders zijn dan afgesproken maar i.p.v. bij lon af te lossen ..loste we bij de bank af,,,,,

Die dag hebben wij getekend voor de rest voor ons leven, maar daar waren we toen nog niet van bewust!

De volgende stap die wij namen was ons inschrijven bij de kamer van koophandel. Omdat het op een franchise contract ging moesten we een eigen naam verzinnen. En zo stonden we ingeschreven onder naam van de Ruiter bakkerij handelend onder Bertus en Boterham.

Dit hebben wij gevierd door op 20 September 2006 een vernieuwde opening te geven op onze eigen naam. Er kwam een ontzettende leuke tijd aan en zoveel anders werd het niet. Ik werkte er al alsof het mijn winkeltje was alleen had ik nu ook de gehele administratie en alle verantwoording die het met zich meebracht. Fijn dat Pablo lekker bij zijn werkgever bleef werken zo hadden we alles goed op de rit en kwam ook onze wens om te gaan verhuizen in zicht.

Een jaar verstreek inmiddels zijn we verhuist en gaat het met de winkel super goed. Toen op een dag de telefoon in de winkel ging en ik Lon aan de lijn had.....