Blootleggen en Blootgeven
1 april valt dit jaar 2018 samen met Pasen en op een zondag. Het is mijn verjaardag en ik word 56 jaar.
Het voelt een beetje als full cirkel komen, want op een zondag ben ik geboren en op de een of andere manier voelt dat altijd speciaal. Mijn levensverhaal begint echter nog voor mijn geboorte. Ze begint voor mij op het moment dat mijn moeder beseft dat ze weer zwanger is. Op de een of andere manier lijkt het erop dat toen haar bewustzijn besef kreeg van het nieuwe leven in haar buik, mijn bewustzijn daardoor werd aangeraakt en ik als bewust wezen ontwaakte. En alhoewel ik dit niet kan controleren, want ze is overleden toen ik 10 jaar oud was, heb ik in regressies ervaren dat ze helemaal niet zwanger zijn wilde zijn. Zie je, ik was het vijfde kind in ongeveer zes jaar tijd! Dat is ook best wel veel. Wat ik ook heb ervaren in dezelfde regressie, is dat ze zichzelf niet toestond te voelen dat ze mij niet wilde. Wat bij mij steeds opkomt is dat ze dat als ‘goed katholiek meisje’ natuurlijk niet mocht, niet blij zijn met de zwangerschap.
Het lijkt erop dat ze in plaats daarvan haar hoop op mij projecteerde. De hoop op dat jongetje wat ze tot nu toe nog steeds niet had gekregen en heel graag wilde. En de hoop op een makkelijke bevalling, als vijfde in de rij moest dat toch zeker lukken. Het mooiste, liefste, volmaaktste moest ik zijn (ervaring 1). Als laatste kind, want dat was wel helder. Geen kinderen meer hierna. En dat dit ‘geen kinderen meer’ met een andere voorbehoedsmethode moest dan ‘voor het zingen de kerk uit’ was helder. Want dat werkte toch niet.
5 kinderen in ongeveer 6 jaar tijd was daarvan wel het bewijs 😊.
