De silent treatment is een vorm van manipulatieve straf, ook wel psychologische mishandeling te noemen. Dit kan voorkomen bij zowel koppels als bij ouders jegens hun kinderen. In deze blog ga ik iets dieper in op de vormen en gevolgen van de silent treatment.
Ontstaan
Deze vorm van psychologische mishandeling ontstond in de gevangenissen van de 19de eeuw. Men verbood de gevangen met elkaar te spreken en wanneer ze werden geroepen, was dit met hun nummer in plaats van met hun naam. Ook moesten de gevangenen hun gelaat bedekken wanneer ze met elkaar communiceerden. Dit alles zou hen helpen met het reflecteren over de misdaden die ze pleegden.
Boven: schets van gevangenen die wandelen aan een touw met bedekte gezichten en in complete stilte.
Bron: acrosswalls.org
Silent treatment in relaties
De silent treatment komt het meest voor in relaties en is een soort controlemechanisme. De zwijgende partner poogt hiermee controle te winnen over zijn/haar partner, vaak omdat die iets weigert.
De zwijgende partner negeert je dan en weigert je aanwezigheid te erkennen. Dit is zijn/haar manier om woede en frustratie te uiten. Jij als slachtoffer gaat je uiteindelijk incompetent en waardeloos voelen in de relatie en dat is precies de plek waarop je partner je wil hebben. Op dit punt kan hij de controle van je overnemen.
Silent treatment tegen je kinderen
Ook ouders gebruiken soms de silent treatment jegens hun kinderen. Dit gebeurt het meest wanneer het kind een woede-uitbarsting heeft of hysterisch huilt. De ouder denkt dan vaak dat het negeren van het kind de beste oplossing is en de uitbarsting vanzelf wel zal stoppen. Dit is echter niet het geval. Het kind voelt zich dan doodsbang omdat zijn ouder plots "verdwenen" blijkt te zijn en wat hij ook doet, die komt niet terug. Het kind zal op deze manier vaak een minderwaardigheidscomplex ontwikkelen.
Hoe te vermijden?
Communicatie is het allerbelangrijkste in een relatie, of dit nu een relatie is tussen geliefden of tussen ouder en kind. Praat met elkaar en probeer elkaars gevoelens te begrijpen. Probeer tot een compromis te komen over datgene wat jullie dwarszit.
Wanneer de woede of frustratie te hoog is, kan je er alsnog voor kiezen jezelf af te zonderen, maar maak dit duidelijk aan je partner of aan je kind. Zeg dat je even de ruimte gaat verlaten en plak hier ook een tijdspanne op. Dit mag echter nooit langer zijn dan een uur. Zorg ervoor dat jullie na dat uur ook praten over wat er net gebeurd is. De kans is groot dat jullie dan rustig genoeg zijn om op een normale, volwassen manier met elkaar te communiceren.
Werd de silent treatment al eens tegen jou gebruikt? Hoe voelde je je hierbij?
Ben je zelf een frequent gebruiker van de silent treatment? Waarom?
