Moe, lamgeslagen door de gebeurtenissen die in een rap tempo elkaar opgevolgd hebben de afgelopen dagen poog ik de maand op een fatsoenlijke manier af te sluiten. Duizend gedachtes kwellen me. Zaken waar de honden geen brood van lusten laten me maar niet los. Vluchten wil ik. Een vlucht uit de werkelijkheid. Een uitbraak die me verlossing kan brengen. Weg van hier. Weg uit dit huis, weg van deze wereld.

De ladder omhoog lokt me. 'Kom naar boven, klim omhoog, grijp het touw, leg er een knoop in, een lus, een strop, doe het! Maak een eind aan de lijdensweg.'

Mijn hoofd schudt nee, mijn verstand schreeuwt, niet luisteren, mijn gevoel zegt ja.

De hut stort uit de boom. Versplinterd hout, takken, bladeren. Ik rol de touwladder op en smijt hem zover mogelijk weg. Eindelijk, afgelopen deze maand van boomhutellende.


Loading full article...