Daar sta ik dan; Als rechtvaardige rechtlijnige moderne Ivanhoe. In de flanken links gedekt door een ongedekt broodje, en rechts mijn eerwaarde Excalibur van de super- Solingen- generatie; het sneue smeer mes. Achter mij, ligt het land van koud en koel. Het land van koud en koel genaamd ‘Indesit’, met drie sterren. Uit dat land haalde ik mijn smeerselgerief. Meestal met merktekentje van Becel of Blue Band.
Becel verteld mij gedreven, dat de voedings- en leefstijladvies te vinden is op hunner wollige website. En Becel doet dat niet voor niets mensen, want Becel heeft verdorie een ‘Becel- institute’!
Hoppetaa! Een institute! Een fucking boter- institute! Op z’n Engels! Dus; dan is het allemaal waar! Ik vraag me af, wat leer je daar op dat institute? Hoe lang duurt zo’n les? Geven daar de boter-professoren les aan duizenden boter- studenten? In een collegezaal gemaakt van matige margarine?
De smeermiddelen van Becel bevatten duidelijk diverse Omega’s. Mooi man, die Omega’s. Word je als consument ook mee doodgegooid, met die enge omega’s. Wee de gebeente als je het durft om boter te vreten zonder omega’s. Ik sluit het niet uit dat de Denk- party daar ook een mening over heeft. Omega’s… Er zit hier ergens op den aardgordel een boer, die stinkend rijk word, door het verbouwen van Omegaplantjes op zijn door Colombiaanse verpauperde papavervelden. Omega 3. Omega 6. Ik weet niet wat erger is, drie of zes. Boven op het deksel staat te lezen, dat er voortaan maar liefst dertig procent meer Omega’s aanwezig zijn. Wanneer ik de deksel eraf trek, dan zie ik die beestjes zwemmen inderdaad! Ik heb ze geteld, klopt precies…
Nee, dan Blue Band. Die doen het helemaal anders. Die pleuren er allemaal DHA’s en ALA’s in. Da’s lekker man, DHA. Een scheutje ALA erbij, dat maakt de boter tot geel goud! Blue Band ‘idee’ noemen ze dat, en dat is dan weer goed voor de hersenen. Mooi man. Blue Band heeft kennelijk geen institute. Die hebben meer de ‘universiteit van het leven’ of zoiets. Blue Band Swagt de fucking streets af op zoek naar een gele dealer met DHA en ALA. Vroeger (toen je het woord ‘vroeger’ nog met de lange ‘oe’ schreef) waren we dom, omdat er geen slim makende zooi in de boter zat.
Maar dan. Met een enorme excellente zwaai doop ik mijn executerende Excalibur te water en olie. Met serene stilte, en sierlijke krul, krul ik de boter op mijn broodnodige boterham. Dat gaat dan ongeveer als volgt;
‘Shit, op m’n vinger (Diepe zucht). Verdomme, nou pleurt die boter van mijn mes. Takkezooi, eerst maar effe een doekje pakken, om die zooi op te ruimen. Opnieuw…’
Met goede moed begin ik aan poging twee;
‘Grrr, pleurt die zooi er weer af…’
Poging drie, waarbij vrouw vanuit de woonkamer roept ‘zal ik je brood anders eens smeren?’;
‘Shit, ik smeer door mijn brood heen.’ (Diepe zucht). ‘Schijt zooi, waarom smeert die ‘Kilo-Utrecht- Tango- boter’ zo klote?’
Poging vier;
‘Teringzooi, nou smeert de boter aan de andere kant van de boterham weer weg…’
Kortom, een gevecht van vijftien minuten later, en half beboterde gore beboterde boterhammen verder, ben ik moe. Smeermoe. Botermoe.
Als je van al die boters zoveel slimmer wordt, waarom bedenken die knappe koppen van Becel en Blue Band dan niet eens een boter, die WEL makkelijk smeert!
