Johannes Wardenier zou in 1934 een brandstofloze motor hebben uitgevonden. Vreemd genoeg verdween de motor en Johannes Wardenier in een psychiatrische inrichting.
Een brandstofloze motor
Het was de uitvinding, vele journalisten waren geïnteresseerd en zelfs de gemeente Weststellingwerf waande zich rijk met de vondst van deze motor. De uitvinder was een jongeman uit Steenwijkerwold, die in de beschuitfabriek werkte en daar een inpakmachine voor had ontworpen. De uitvinder was nog maar 22 jaar oud en had op zijn achttiende al een inpakmachine voor beschuit te hebben ontworpen en verkocht, maar ook dit blijft een mysterie, de vermoedelijke koper ontkend dit. Wel blijkt, dat hij na deze uitvinding, ongestoord kon gaan werken aan de brandstofloze motor. Zijn naam was: Johannes Wardenier.
Johannes Wardenier was de jongste telg ineen gezin van 10 kinderen. Zijn moeder overleed toen hij 3 jaar oud was en hij werd toen ondergebracht bij familie in Hengelo. Toen zijn vader een nieuwe vrouw had ontmoet, waar hij mee trouwde, kwam Johannes weer terug in het gezin. Hij was geen uitblinker op school, maar knutselen en tekenen was wel een liefhebberij van Johannes. Zo kwam hij dan ook bij de beschuitfabriek aan het werk. Omdat zijn werkgever ervan overtuigd is dat Johannes een brandstofloze motor zou kunnen ontwikkelen, mag hij gebruik maken van zijn schuur en hoeft hij niet meer te werken. Johannes werkt 4 jaar lang aan zijn uitvinding. Wanneer Johannes denkt de motor in productie te kunnen laten brengen neemt hij contact op met de Gemeente. Dit leidt tot een chaos in de gemeente, een wethouder beweert met eigen ogen gezien te hebben, dat de motor daadwerkelijk werkt, maar achteraf blijkt dit niet het geval, of is hem de mond gesnoerd? Het blijft een mysterie, want Johannes is niet van plan om de motor aan zomaar iemand te laten zien.
Journalisten en ingenieurs
Binnen no-time verschijnen er journalisten, overal vandaan. Wolvega waant zich een grote stad te worden, met heel veel werknemers, voor de fabriek die er zou moeten komen, wanneer de motor in productie wordt genomen. De gemeente besluit om rijksingenieurs bij hem langs te sturen, maar hij weigert dit pertinent. Toch gaat het hem in die tijd, wel voor de wind. Hij rijdt in dure auto's, rookt sigaren en draagt maatpakken. Wanneer hij besluit om een interview te geven voor de radio, laat hij dit op het allerlaatste moment toch maar niet doorgaan. De burgemeester ontbiedt hem daarop op het Gemeentehuis.
Gek verklaard
Wanneer Wardenier bij de burgemeester zit, komt er ook een dokter, die laat hem naar Groningen brengen, naar een kliniek, om hem gek te laten verklaren. Later zou Johannes vertellen, dat hij door een auto van Philips naar Groningen werd gebracht. Een week later, wordt Johannes ontslagen uit de kliniek en volledig genezen verklaard. Intussen is de wethouder ontslagen, die beweerde de motor te hebben zien draaien en de burgemeester doet er verder het zwijgen toe.
Weer aan het werk
Wanneer Johannes thuis komt, blijkt de motor te zijn verdwenen. In de tijd dat hij in de kliniek was opgenomen, waren er keurige mensen geweest, die de motor hadden meegenomen. Zijn ouders durfden er niet tegen te protesteren, zij dachten dat het wel goed was. Johannes heeft vanaf die dag een goed leven, ondanks dat hij geen inkomen heeft. Er doen verschillende verhalen de ronde, maar dat hij over geld beschikte, verbaasde menigeen, terwijl hij geen inkomen had.
De oorlog
Tijdens de oorlog werd hij te werk gesteld in Duitsland. Hij wist te vluchten en ging het verzet in. Maar hij werd opgepakt door de Duitsers in Nijmegen, waar hij distributiebonnen en illegale drukwerken bij zich had. Hij wordt gemarteld door de Duitsers. Vele lotgenoten stierven, maar Johannes wordt plotseling vrijgelaten. Hij wordt opgenomen in een ziekenhuis in Eindhoven en behandelt aan zijn verwondingen. Wardenier verteld, dat hij door iemand van Philips is geholpen, maar deze ontkend hier ook maar iets mee te maken te hebben. Volgens de verhalen, zou Philips Wardenier hebben geraagd, om na de oorlog verder te werken aan de motor.Maar dit weigerde hij.
Tekeningen
Er zijn later nog tekeningen boven tafel gekomen. Deze had Johannes Wardenier, vlak voor zijn dood, aan een familielid gegeven. Naar aanleiding van dit verhaal is er een boek verschenen en de tekening is daarin afgebeeld, maar er waren wel een paar wijzigingen aangebracht, zodat niemand de motor dan ook na kon bouwen. Toch is er iemand geweest, die het heeft geprobeerd, naar aanleiding van de tekeningen. Het lukte dan ook niet en liet dan ook weten, dat het verhaal een verzinsel zou moeten zijn geweest. na de uitleg, over de veranderingen van de tekening, werd het hem duidelijk, dat het toch wel mogelijk was geweest.
Geen graf
Johannes Wardenier stierf in 1960. Hij zou begraven liggen bij zijn ouders, op de begraafplaats te Kerkbuurt. Maar er is geen grafsteen en er is ook geen registratie dat hij daar begraven is. Volgens de grafdelver is er geen graf van Wardenier, buiten die van zijn ouders.
Door omroep Friesland is er de volgende documentaire over gemaakt (hierin zijn verschillende getuigenverklaringen te horen) welke in 3 delen te beluisteren is:
http://www.youtube.com/watch?v=Nif1IIZsXes&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=4k_C2Pb3Qso&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=Eo2cfrmLVUo&feature=relmfu
