Brengt een zwarte kat echt ongeluk?
Veel mensen zijn bijgelovig en dieren worden vaak onterecht betrokken in dit bijgeloof. Zo ook de zwarte kat die in vele landen gezien wordt als de brenger van onheil. Zelfs in deze moderne tijd zijn het de zwarte katten die het langst moeten wachten op een nieuw baasje als ze in het asiel belanden. De voorkeur van de meeste mensen gaan uit naar een kat die niet zwart is. Maar waar komt al die onzin toch vandaan?
In 1233 was paus Gregory IX er heilig van overtuigd dat een zwarte kat het werk van de duivel deed. Hij deed deze verklaring in het openbaar en sinds die tijd is het leven van de zwarte kat nooit meer hetzelfde geweest. Zwarte katten werden behandeld zoals ook vrouwen die als heksen werden gezien behandeld werden.
De oude grieken, oude Egyptenaren en Kelten juist van mening dat katten en zo ook de zwarte kat juist de brengers van geluk waren. Ze werden gezien als heilige wezens van het goddelijke en als een kat je pad kruiste bracht dit juist geluk. De katholieke kerk was er totaal niet mee eens dat de filosofie welke zij hanteerde over de zwarte kat door deze groepen werden afgewezen. Het grappige is dat als de katholieke kerk de zwarte kat nooit tot als werker van de duivel had bestempeld de zwarte kat juist de meest gewilde kat was geweest.
In sommige Oosterse en Afrikaanse culturen gelooft men dat er geesten zijn die fysieke wezens en objecten bewonen. Deze geesten staan bekend als jinn. En je raad het al, een van de meest voorkomende wezens die ze kiezen om te belichamen is de kat, met name een zwarte kat.
Het oude Perzië had een soortgelijke, hoewel verschillend, geloof over zwarte katten. Ze beschouwde de zwarte kat als een fysieke manifestatie van de etherische hogere zelf, ook wel hemzad genaamd. Het passeren, kwetsen of storen van een zwarte kat was niet alleen oneerbiedig voor de kat maar ook voor jezelf.
