Hoi lieve opa,

Wat hadden we het leuk vandaag! Ondanks het slechte weer zijn we gezellig even een rondje over het winkelcentrum gewandeld. Oma wil van alles kopen, pas eitjes, koekjes, eigenlijk mag het niet meer van de verpleging, jullie snoepen teveel. Maar hé, wie ben ik om jullie dat te verbieden. Lastig vind ik dat wel hoor, omdat ik weet dat het niet goed is voor jullie, maar aan de andere kant je bent geen 86 geworden om dingen verboden te krijgen van je kleindochter.  Ik merk dat je geheugen je steeds meer in de steek laat, dat die klote ziekte je steeds meer in zin greep krijgt, ook bij oma en dat jullie dan onderling 'ruzie' krijgen omdat jullie van elkaar het niet meer weten. Dat doet pijn van binnen, maar nog steeds krijg ik die lieve glimlach en dikke knuffel van je als ik binnen kom en dat is waar ik het voor doe. Gelukkig kunnen we ook nog steeds lachen, je humor ben je gelukkig nog niet vergeten. Al vind oma het minder leuk en krijg je een grote mond van haar,  Het doet me zo goed om te zien dat dat er nog steeds is. Ik weet dat de dag ooit komt dat ook dat verdwenen is maar zullen we afspreken dat dat nog heel erg lang gaat duren?   Blijf nog maar heel lang die grappige opa met geintjes die eigenlijk niet kunnen, en net iets te schunnig zijn, maar waar we wel samen om kunnen lachen! Ik vind het heerlijk! Net als dat ik nog steeds elke keer van jullie geniet als ik bij jullie ben. Ik besef me goed dat het zomaar op een dag anders kan zijn, daarom ben ik zo dankbaar dat je nu nog bij ons bent. Dat  je nu alles 100 keer opnieuw vraagt is niet erg, ik geef 101 keer antwoord. Het geeft echt niet, ook al vind je zelf soms van wel! 

Op onderstaande foto staat opa met mijn middelste kind Britt.