Dit is mij kort geleden overkomen...
Tien december kwam mijn vader op bezoek, zoals gewoonlijk een kopje koffie drinken. Rond half vijf ging hij weer naar huis toen ik opeens kramp in mijn buik kreeg. Dus ik ging naar de wc maar er kwam niks. Daarna liep ik naar de bank en ging daar zitten met een dekentje om. Het gevoel ging niet weg dus nam ik pijnstilling in. Van die vervelende krampen werd ik gewoon misselijk en het begon voor mijn ogen te draaien. Mijn dochtertje kwam bij mij zitten, ze merkte vast dat er iets was.
Even later begon gelukkig de pijnstilling te werken. Tijdens het eten had ik het er nog over met mijn vriend. Ik vond het een vreemde pijn die ik niet eerder had gevoeld. Midden in de nacht werd ik weer wakker met deze heftige pijn. Ik maakte mijn vriend wakker die pakte een glas water voor mij. Maar het ging niet weg dus ik nam weer pijnstilling in. Even later viel ik gelukkig weer in slaap.
De volgende dag toen ik wakker werd nam ik mij voor de huisarts te bellen. Dit voelde niet goed dus er moest iets zijn. die middag ging ik naar de huisarts toen mijn vriend weer terug van het werk kwam, zodat hij bij ons dochtertje kon blijven. Mijn huisarts(die gelukkig een vrouw is) vroeg mij mijn broek uit te doen en op het bankje te gaan liggen. Dit omdat ze in mijn baarmoeder wilde voelen. Toen ze voelde ging ik door de grond van de pijn. Waarop zij mij bezorgd aankeek en mij door verwees naar de SEH in het ziekenhuis.
Toen ik weer buiten stond belde ik gelijk mijn vriend om dit door te geven. Dit hadden wij nu ook weer niet verwacht. Daarna belde ik mijn moeder die gelijk zei dat ze ook naar het ziekenhuis kwam. In het ziekenhuis moest in urine en bloed afgeven en dit gingen ze onderzoeken. Dus ik en mijn moeder wachten ongeveer vier uur lang.
Uit eindelijk werd ik opgeroepen door de arts, en wij liepen achter hem aan de kamer in. Daar moest ik rustig gaan zitten. Hij vertelde mij dat ik zwanger was( en dit terwijl ik een koperspiraal heb) dus ze dachten aan een buiten baarmoederlijke zwangerschap. hierna moest hij een echo maken en was er veel vocht in mijn buik te zien. Wat dus bloed was. En geen eicel in mijn baarmoeder, dus ze hadden gelijk. Er werd mij verteld dat ik nog even moest wachten maar dat ik dus moest blijven om geopereerd te worden want, dit kon gevaarlijk voor mij zijn.
Door dit alles was ik erg van slag ik rilde over mijn hele lichaam en had het erg koud. Toen ik iets rustiger werd belde ik mijn vriend weer op om het vervelende nieuws door te geven. Hij was ook erg geschrokken en ging thuis gelijk van alles opzoeken op internet. Even later belde ik hem weer toen ik op mijn eigen kamer was gebracht en ik mij had omgekleed. In zo'n verschrikkelijk blauwjasje met niks eronder. Mijn moeder kreeg geen bed en het liefst wilde ze denk ik dat ze weg ging. Maar dat wilde wij allebei niet. Dan maar samen het bed delen.
Toen ik mijn vriend weer belde wilde hij komen en zei dat een vriend van ons wel wilde oppassen. Dit weigerde ik en drukte hem op het hart, dat ik het nu belangrijker vond dat ons dochtertje er niet teveel van mee kreeg. En dat ik wilde dat ze zich veilig voelde en lekker bij papa kon zijn. Dit deed hij met wat tegenzin.
Mijn moeder en ik lagen in het bed maar we konden natuurlijk niet slapen. Mijn moeder had onrustige benen en ik zag op tegen de kijkoperatie. Rond een uur in de nacht ging ik uit bed om mijn tanden te poetsen. Tsja wat moest ik anders..wanneer ik net weer in bed lag kwam er een zuster binnen. Ze kwam binnen met het nieuws dat ik geopereerd kon worden. Wat een opluchting het kon net zo goed zijn dat ik pas in de ochtend aan de beurt was.
In het ziekenhuisbed werd ik naar de O.K. gereden. Mijn moeder liep achter ons aan. Onderweg had ik het liedje van Eminem in mijn hoofd Lose yourself. Dit nummer gaf mij de moed en rust die ik nodig had. Toen we voor de O.K. stonden moest ik afscheid nemen van mijn moeder. Dit was erg raar en vervelend. Daarna liet ik alles over mij heen komen en werd ik geopereerd. Wel zei ik nog voor ik onder narcose ging dat ze niet mijn spiraal moesten vergeten eruit te halen.
Hier laat ik het even bij voor vanavond. Morgen vertel ik jullie hoe het verder ging.
Ik hoop dat andere vrouwen wat aan mijn verhaal hebben. En ze dus goed naar hun eigen lichaam moeten luisteren. Mijn buiten baarmoederlijke zwangerschap werd veroorzaakt door mijn koperspiraal. Mij was nooit verteld dat met deze spiraal je wat meer kans hebt hierop, en dat vind ik heel erg. Dus dit is nog een rede dat ik dit persoonlijke verhaal wil delen.
