Misschien heb je het al eerder bij een blog gelezen maar ik woonde als mama van 4 op een heel gezellig pleintje een echte gezellige buurt met een familiale sfeer. Tot over een jaar 8 . Het echtpaar dat naast ons woonden scheidde, nu ja niks speciaals aan natuurlijk. De man bleef er wonen, fijn vriendelijke man, ook heel sociaal , er werd al wel eens een praatje gedaan, nooit problemen mee gehad. Tot hij een nieuwe relatie begon met een vrouw uit het Gentse. Lang duurde het niet of ze begon de buurt een beetje te terroriseren , aan iedereen was wel wat mis, kinderen maakte teveel lawaai als ze buiten speelden. Was er een buurtfeestje dan namen ze er niet aan deel maar begonnen te zeuren als er om 22.00 u nog te hard gepraat werd. Ook als het warm weer was dan zaten er s'avonds enkele oudjes samen met hun tuinstoel om een klapke te doen. Natuurlijk zijn zo'n sociale woningen niet echt goed geisoleerd en heb je precies kartonnen muren dus alles kon je horen. Regelmatig kwam madam aanbellen om te zeggen dat de radio te hard stond of omdat we teveel lawaai maakten door het verschuiven van onze stoelen. Op een zeker moment reclameerde ze s'morgens omdat ik s'nachts had door getrokken na wc gebruik. Telkens commentaar op de kinderen, de jongste was toen al een jaar of 16 .Ik ging in het weekeind naar mijn vriend op bezoek, het is gebeurd dat ik op zondag middag een uur of 12 telefoon kreeg omdat mijn jongste dochter teveel lawaai maakte. Natuurlijk toen ik thuis kwam sprak ik mijn dochter er over aan en die was zich van geen kwaad bewust. Nu ja dan weet je het als ouder eventjes niet meer alhoewel ik mijn dochter wel geloofde. Op een zekere avond was mijn zus op bezoek met haar man en 1 zoon en we zaten in het salon te praten en de kids keken tv. Ik hoor ineens een geroep in huis bij de buren, we proberen er geen aandacht aan te schenken en praten rustig verder; Plots een hard gebons op de deur dus ik doe open, roept die vrouw dat het genoeg geweest is met al het lawaai. Ik stond perplex wij zaten te praten en de tv stond aan maar zeker niet overdreven hard. Na dat voorval wist ik dat haar gebel over het lawaai van m'n dochter toch ook niet overdreven zal geweest zijn. Heb dan de volgende keer gezegd dat als het echt zo erg was ze maar politie moest bellen, wat ook wel eens gebeurde, de mannen zelfs zegden dan excuseer ons maar als ze bellen moeten wij komen kijken al kennen we de situatie ondertussen wel
Als de kleinkinderen bij me verbleven durfde ik ze niet buiten laten spelen, met bezoek gezellig in de tuin dat was niet te doen. Ondertussen waren mijn kinderen de leeftijd van in de tuin spelen ontgroeit , met vrienden boven op de kamen dat kon niet want oei de buren. De jongste dochter was 18 geworden en kreeg een scooter. Ook daar het nodige commentaar op, zelfs politie controle want die maakte teveel lawaai.
Je kon het zo gek niet bedenken of ze kwam aankloppen. Nu het was niet tegen ons alleen dat ze lastig deed. Er waren mensen die hun huisje aan t verbouwen waren en er werd zand gelost, nu ja in principe op een parkeerplaats op de rijweg, ondanks dat die beruchte buurvrouw een privé plaatske had door haar mindervalide kaart, toch was zij degene die ging zeggen dat het zo vlug mogelijk weg moest want op een parkeer plaats dat kon je toch niet maken.
Ik kan je zeggen gezellig is anders
Jammer genoeg ben ik 2 jaar geleden verhuisd en blijkt nu dat ze zelf ook verhuisd zijn. Leuk natuurlijk voor de buurt want zo is het er terug gezellig
