Burn out ( deel 1 )

Kiki Kim Hier

@kikikimhier1698296562 · 02 Dec 2024

Burn out ( deel 1 )

Mijn
‘’Burn Out’’

Wat een uitspraak en diagnose….’’ Je
hebt een Burn Out…..of in elk geval burn out klachten want officieel mag men de
stempel niet officieel geven. Maar ik ga je toch doorsturen naar de
POH om daar eens mee te praten en te kijken wat je er mee kan bereiken zodat je
jezelf weer op de rit kan krijgen.

Lees
hier mijn versie van de ‘’Burn Out’’

De mensen om mij heen die mij echt goed
kennen , kennen mij als een doorzetter, een rouwdouwer, een persoon die niet
bij de pakken neer gaat zitten maar gewoon even baalt als iets niet lukt of
tegen zit en daarna haar schouders er weer onder zet om dat gene te bereiken
wat de bedoeling is/was. Zij kennen mij als een persoon die
altijd voor een ander klaarstaat en als het nodig is alles uit me handen laat
vallen om er voor diegene te zijn. Ook kennen ze mij als een persoon die niet
om het minste geringste ziek is/ziekmeld. En nu? Nu was ik die persoon opeens
niet meer. Ik was mezelf niet meer, prikkelbaar, boos, verdrietig, moe, uitgeblust,
wanhopig en ga maar even door.

Nou ja opeens? Nee natuurlijk niet
opeens, het loopt natuurlijk al langer, maar als je de signalen niet herkent ga
je gewoon door zoals je gewend bent alleen merk je dat je sneller geïrriteerd
raakt doordat niet alles gat zoals je eigenlijk wil. Het ging uiteindelijk ook
allemaal sneller dan ik ooit had verwacht en vervolgens zit ik met alle
klachten thuis.

Pijn…heel veel pijn….moe, boos,
verdrietig, onzeker, wanhopig, uitgeblust, prikkelbaar, geïrriteerd en ga maar
door.

-Pijn, in me rug, nek, benen, hoofd,
knieën en handen

-Moe, ik kan de klok rond slapen als ik
de kans krijg, en dat wekenlang

-Boos, boos op mezelf dat ik de kracht
niet meer heb om mezelf bij elkaar te rapen en te houden, boos op me lichaam en
brein dat zij me zo in de steek laten.

-Verdrietig, omdat ik boos ben en
wanhopig, mezelf niet meer kan uiten, omdat de mensen om mij heen mij ook niet
meer begrijpen

-Onzeker, omdat me lichaam waar ik
altijd zo op kon vertrouwen me nu in de steek laat. Me lichaam dat altijd vijl
loos aangaf dat er iets niet goed zat als ik ergens iets voelde en me nu
onzeker maakt, en ik niet meer kan wat ik kan en wil.

-Wanhopig, omdat ik zowel me lichaam
als me brein op dit moment niet meer kan vertrouwen

-Prikkelbaar, omdat de pijn teveel
wordt en maar niet duidelijk is waar het vandaan komt

-Uitgeblust, om alles bij elkaar

Ik ben gaan wankelen door de
verzameling van klachten en na het laatste bezoek aan de huisarts ben ik
omgekukeld.