• Gift Kiki Kim Hier
  • Share
  • Honor Kiki Kim Hier
2 10 2
Kiki Kim Hier
Kiki Kim Hier
@kikikimhier1698296562 · 18 Dec 2024
Following

Burn Out ( deel 5 )

24 oktober 2024  09:10 uur…

Dat moment ging even heel me wereld op

zijn kop.

De arts vanuit het ziekenhuis in
Amsterdam belde me op…De bloeduitslagen waar we zo lang op zaten te wachten
zijn binnen. Dit waren diepere onderzoeken die langer tijd nodig hebben om het
op de juiste manier te testen enzo.

‘’Arts’…, je zal schrikken en geen idee
hebben wat je nu te wachten staat maar het blijkt ook vanuit de bloeduitslagen
dat je de ‘’ziekte van Bechterew hebt’’.

‘’Ik ‘’…..Ok, en nu? Wat moet ik me
hier bij voorstellen en hoe kom ik hier vanaf?

‘’Arts’’…. De ziekte van Bechterew is
ongeneselijk maar wel stabiel te krijgen met de juiste behandelingen en
pijnmedicatie.

Ok, dus ik ben niet gek….Er is dus wel

degelijk iets mis. Dan wel niet dodelijk maar ik heb al die tijd al gezegd dat
er iets in me lijf niet klopt en werd maar gegooid op de zwangerschappen en de
stress erna… ‘’Joh , vergeet niet dat je net moeder bent geworden, dus je lijf
heeft flink wat te verduren gehad en zal moeten herstellen. Ik zal die woorden nooit vergeten, en
de twijfel en onzekerheid die dat met zich meebracht. Ok ik weet dus nu wat ik heb, ik weet
dat ik naar de fysio moet blijven gaan, en dat ik pijnmedicatie ga krijgen. Ik
weet dus ook dat ik niet gek ben….dat is heel fijn haha. Ik weet dus nu ook dat ik bepaalde

dingen niet meer kan en mag doen. Vanaf het moment dat ik dat telefoontje

kreeg kwamen er diverse emoties naar boven…Ik werd boos, blij, bang, verdrietig,

weer onzeker…      

-Boos omdat ik dus al die tijd gelijk
heb gehad dat die pijn niet normaal was en niets met mijn zwangerschappen te
maken had.-Blij dat dat nu ook bevestigd werd en

dat ik eindelijk weet wat ik  nou wel heb

-Bang voor wat er komen gaat.

-Verdrietig , ja waarom? Om wat ik heb?
Nee omdat ik als sterk persoon zo omver heb kunnen vallen en dit heb laten
gebeuren

-Onzeker, ook omdat ik niet weet wat er
dus komen gaat, over hoe snel de ziekte stabiel wordt, hoeveel pijn zal het
afnemen na de medicatie en de juiste behandeling, hoeveel onderzoeken moeten er
nog komen?


Al met al was het een hele rare dag en
ik merkte dat het ongelofelijk veel energie vrat. Wat opzich ook niet heel raar
is met al die verschillende emoties . Alle puzzelstukjes vielen opeens op hun
plek, hoewel, alle….

Nog zeker niet alle, maar wel veel en die
stukjes gaven zoveel verklaringen voor mezelf. Is hiermee dan nu alles weer goed en opgelost? Ben ik hierdoor dan weer helemaal mezelf? Nee, zeker niet, maar dit heeft wel geholpen en gaat me ook verder helpen.

  • Comments (2)
Hans
Pech, maar je weet in ieder geval waar je aan toe bent
Reply
Toto Animo
Het moet inderdaad schrikken zijn als je verneemt dat je een ongeneeslijke ziekte heb. Ze is al goed niet dodelijk. Gat het met medicatie nu beter?
Reply

Here are your recommended items...

Here are your milestones...