Burn-out en Blijvend anders

Vraag van de week:  
ik zit nu al voor de tweede keer in een burn-out. 
Hoe kom ik daar nu definitief uit en vanaf?

 

Een burn-out speelt zich vaak af bij mensen die gevoelig zijn voor de nood van anderen en die de nood van de ander belangrijker vinden dan wat ze zelf nodig hebben. Het gevolg is dat ze voor die ander alles doen, zelfs als ze eigenlijk zelf ook van alles nodig hebben of al uitgeput zijn.

Mensen die daarin ver over hun grenzen gaan noemen we doorgaans pleasers. Die gaan het eerst iedereen naar de zin maken en geven en doen wat anderen nodig hebben.
Als er dan nog eventueel wat tijd en ruimte over is komt zelfzorg om de hoek kijken, maar meestal is die tijd en ruimte er niet of wordt zichzelf niet meer gegund.

Er is altijd wel iets of iemand die belangrijker is. Mensen die daar dan weer misbruik van maken noemen we logischerwijs users c.q. gebruikers.
Meestal hebben pleasers een hele troep users om zich heen….…de pleaser doet toch altijd alles voor je, die kun je overal voor vragen en zegt nooit nee. Hoe makkelijk is dat!!!    

Hiermee wil ik het pleasen overigens niet in een slecht daglicht plaatsen, want geen enkele relatie kan bestaan zonder elkaar te pleasen.
Ik doe dingen voor jou om jouw leven zo aangenaam mogelijk te maken en jij doet dat ook voor mij. Als dat in balans is dan verhogen we daardoor de kwaliteit van leven en beleven, van en voor ons allebei.

Dat is in werkrelaties niet anders, ik geef jou geld en jij doet werk voor mij. Daar hebben we beide profijt van.
Het gaat fout als die balans verstoord wordt. Als in een relatie de één gaat pleasen en de ander doet vervolgens niets meer, gaat achterover zitten en laat zich alles maar aanleunen.
Of de werkgever vraagt teveel en doet niets meer voor zijn werknemer.

Voor een burn-out zijn meestal twee hoofdrolspelers nodig:

iemand die iets nodig heeft en
iemand die iets te geven heeft.
In extreme gevallen noemen we dat dus een user en een pleaser.    

                                                                                                                                                       

Een burn-out komt voor bij mensen die in een thuissituatie zitten waarin veel van hen gevraagd wordt en er geen ruimte en tijd is voor zichzelf en/of die in een organisatie of bedrijf werken en waar het belang van de organisatie of het bedrijf en het belang van de medewerker niet in balans zijn.
De één wil teveel, de ander geeft teveel.

Een burn out heb je niet zo maar voor elkaar, meestal gaat daar een langere tijd van dienstbaarheid, opofferen, jezelf wegcijferen aan vooraf.
Maar op een gegeven voel je je opgebrand en uitgeblust. Dan heb je een lange periode teveel gegeven, te lang teveel gedaan, te lang en teveel  van alles eigenlijk. Met als uiteindelijk gevolg dat je lichaam en je geest geplunderd en uitgeput zijn, soms zelfs té uitgeput om te kunnen rusten en te kunnen slapen….

 

En dat terwijl er hoogstwaarschijnlijk al heel wat lichamelijke en geestelijke signalen zijn geweest dat je echt even moest stoppen, dat het niet goed met je ging, dat het tijd werd om wat van al die belangrijke verantwoordelijkheden los te laten en iedereen die wat van je nodig had maar even te laten.
Maar nee, je kon het niet, je moest doorgaan….

 

Best vreemd dat volwassen en intelligente mensen hun eigen signalen onderdrukken en gewoon verder gaan met dingen waarvan ze alláng weten dat het niet goed voor ze is.
Wat is het dat intelligente mensen tegen beter weten in soms toch over hun grenzen blijven gaan, dingen blijven doen die niet goed voelen?

Als mensen tegen beter weten in doorgaan met gedragingen die niet goed voor ze zijn, dan zijn er blijkbaar sterkere drijfveren gaande die dat beter weten ondergeschikt hebben gemaakt. Dan speelt er waarschijnlijk een soort van moeten mee, moeten van jezelf.
Nee, daar is het niet mee begonnen.
Ik ken namelijk geen kinderen die verkeerde dingen moeten van zichzelf.

 

Waar komt dit gedrag dan vandaan 

  

Niet altijd, maar meestal is slecht zorgen voor jezelf een gevolg van:

-ooit onvoldoende gewaardeerd te zijn geweest,
-ooit onvoldoende aandacht te hebben gehad,
-ooit onvoldoende vertrouwen te hebben gehad.

Dit is geen vingerwijzing naar ouders, want die kunnen daar lang niet altijd iets aan doen.
Er is zelden opzet in het spel, maar als kinderen door wat voor redenen en oorzaken dan ook een te kort aan aandacht, waardering en vertrouwen hebben gehad is het zelf creëren van eigenwaarde en zelfvertrouwen bijna niet meer mogelijk.
Het pleasen en ook perfectionisme is daar vaak een reactie op.
1. Pleasen tot je er bij neervalt in de hoop dat als je maar genoeg doet voor de ander, die waardering, dat vertrouwen en die aandacht toch krijgt en dat dat de leegte van zelfvertrouwen en eigenwaarde zal opvullen.
2.Hetzelfde met perfectionisme, als je het maar beter doet dan wie dan ook, dan komt die waardering, aandacht en vertrouwen wel. Dat kan niet en lukt niet.
Lukt het een keer wel dan heeft dat een bevredigingswaarde die vergelijkbaar is met een ijsje of een sigaret….

Waar komt dan die moeheid en dat uitgeput zijn vandaan 

Allereerst kost het voortdurend negeren en onderdrukken van je eigen signalen bergen energie. Bijvoorbeeld het ja zeggen terwijl het nee is, of nee zeggen als het ja is. 

Dan ga je iets met tegenzin doen, iets waar je geen zin in hebt of geen energie voor hebt.

En je moet ook nog doen alsof het toch helemaal prima is. Dit spel van jezelf en anderen voor de gek houden, kost een hele boel energie, om het te doen en om het vol te houden.

Zodra je een houding en gedrag moet volhouden wat niet echt is, kost dat enorm veel energie. Om het te doen, om het vol te houden.
Ook om de alertheid en waakzaamheid vast te houden zodat niemand het door gaat krijgen, dat niemand jou betrapt op je moeheid, op je eigenlijk niet willen of niet kunnen.

Het onderdrukken van echte gevoelens heeft overigens nog een naar effect en dat is dat alles wat je aan gevoelens onderdrukt je gevoelswereld in beweging blijft houden, dit laat zich uiteindelijk kennen als onrust.

En als er te veel druk door ontstaat kan zich dat uiten in allerlei lichamelijke klachten en bijvoorbeeld angst en paniek aanvallen, hyperventilatie enz.      

Een ander punt is het voortdurend voor iedereen klaar staan en geen tijd en ruimte nemen voor wat je zelf nodig hebt.
Dit veroorzaakt dat je niet bijtankt als dat nodig is en ook dit kost uiteindelijk bergen energie, omdat je die energie dus niet meer aangevuld krijgt.
Je loopt steeds verder leeg…

Wat te doen…???

We zullen eerst op zoek moeten gaan naar het antwoord op de vraag waarom volwassen en intelligente mensen dingen doen die niet goed voor ze zijn.
Dus op zoek naar die diepere drijfveren die het beter weten overrulen.
Als we die diepere drijfveren niet de nek omdraaien, zullen die altijd elke verandering blijven tegen werken. Dus die diepere drijfveren moeten echt gevonden en veranderd worden, dus daar gaan we eerst naar op zoek.

Blijvend anders doet dat in de Kennisshop of in de Driedaagse aan de hand van een eigen ontworpen model waarin van A tot Z uitgelegd wordt hoe houding en gedrag in de verschillende levensfases ontstaan.
Daarin komen vanzelf die diepere drijfveren op tafel te liggen, want die zijn daar onderdeel van.

Zodra we die tijdens de Kennisshop of de Driedaagse gevonden, gezien en gevoeld hebben, gaan we ze als vanzelf elke keer herkennen zodra ze in actie schieten.

Wat je eenmaal gezien hebt kun je namelijk niet meer ontzien en wat je eenmaal weet kun je niet meer ont-weten.

Vervolgens hoeven we eigenlijk alleen nog maar te vertragen in de actie die het elke keer veroorzaakt. Die acties zijn vaak onbewuste automatismen geworden.
Zonder er bij na te denken gaan we dan dingen doen, ja zeggen, aan de slag gaan.

En dát moet stoppen. Dus in plaats van gelijk ja of nee te zeggen:
*even stil staan,
*even niets zeggen.

Neem even de tijd om te kijken en te voelen wat er in je gebeurt in plaats van gelijk op te staan en dingen te gaan doen, even te blijven zitten en niets doen.

Vertragen sloopt élk automatisme, want een automatisme bestaat bij de gratie van herhaling en snelheid.

Haal je de snelheid er uit, stopt de herhaling, valt het automatisme om.

           

Zo simpel is het.

De eerste paar keren is dat echt lastig en zal schuldgevoel je bijna dwingen om toch te doen wat je altijd hebt gedaan.
Maar ook in schuldgevoelens kun je leren vertragen en deze leren ontmoeten en er even te laten zijn, zodat ook de reactie daarop, het toch maar weer wel gaan doen, kan stoppen.

Het klinkt allemaal vrij simpel en even buiten de emotionele ladingen om, is het dat ook !!!

 

Het is het stoppen van programma’s die in je brein draaien.
Vaak oude kind programma’s die niet meer kloppen in en bij de volwassene die je bent geworden. Dus die moeten stoppen.

Na de Kennisshop of de Driedaagse van Blijvend anders heb je de tools in handen om definitief uit je burn-out te stappen. Daarmee ook uit allerlei kind-gedragingen.
Je ja wordt echt een ja en je nee wordt echt een nee en de user die daar moeite mee heeft die zegt het maar…..

Blijvend anders