Wat hieraan vooraf ging.......
Jan zucht diep en kijkt voorzichtig naar mam.
Alles wat hij ziet is een liefdevolle mam met vragen ogen.
Jan zegt zijn hart niet warm loopt voor meisjes.
Mieke onderdrukt het om haar zoon te knuffelen.
Ze laat hem vertellen.
Jan begint te vertellen van Lise en dat zij samen in de pauze jongens gingen keuren.
Hoe hij over jongens droomde en hoe hij er naar verlangt om een jongen….
Dan begint hij heel erg te huilen. Mieke doet nog steeds niets en is stil.
Het enigste wat ze doet is wachten en liefdevol naar Jan kijken.
Dan doet zij een stap dichterbij en slaat slechts één arm om zijn schouder en zegt:
"Maar lieve jongen, dit vermoede ik al heel lang.
Dat is waarom ik je nooit in dingen heb tegen gehouden.
Zelfs niet met je lappen en poppen. "
Zo gaat het verhaal verder......
