Gezinsuitbreiding?
Gisteren was het dan eindelijk zo ver, toen ik uit mijn werk thuis kwam zat Melanie op het kleed in de huiskamer te spelen met de boerderij, zich niet bewust van alle veranderingen die op komst waren.
Voor haar was het vreemd dat haar nichtje Anna hier niet was, meestal zijn ze hier samen op dinsdag, onze oppasdag.
Het hummeltje is ook pas anderhalf.
Natuurlijk wilde ik van mijn man meer weten over de situatie, dan dat hij kon weten.
Melanie stond op met haar armpjes omhoog en straalde “oma!”
“kom we gaan” zei mijn man, “ik was van plan om even naar de plas te gaan zodra je er zou zijn”
Tot mijn verrassing had hij een picknick mandje gemaakt.
Deze stond al onder op de wandelwagen. Wat een goed idee.
Melanie wilde natuurlijk zelf lopen en hield dit vol tot het eind van de straat.
Dan toch maar even in de wagen.
Bij de plas heeft ze heerlijk met zand en water gespeeld en tussendoor van alles gegeten wat uit de mand van opa kwam.
Ook wij genoten.
Het was een zachte lente avond maar nadat de zon was ondergegaan zakte de temperatuur snel.
We ontdeden Melanie zo goed als het kon van het zand en liepen weer terug naar huis.
De kleine meid probeerde niet eens meer om te lopen.
De avond duurde erg lang.
Nadat we alle drie gedoucht hadden ging Melanie naar haar bedje en viel meteen in slaap.
Wij speelden een paar potjes Yahtzee om de tijd te doden.
Schoonzoon had ook niets meer gemeld via de telefoon, zelfs geen appje.
Niet wetende wat de nacht zou brengen gingen we bijtijds naar bed.
Er was ook nog geen reden om het glas te heffen.
Ik was gewoon bij jullie in dit verhaal. Zo gezellig en leuk geschreven !