Misschien ken je dat gevoel. Je bent ergens op bezoek en je hebt het gevoel dat je wordt bekeken. En je krijgt daar soms een licht ongemakkelijk gevoel bij. Met argusogen speur je de omgeving af. Het duurt misschien even, maar dan zie je het: vanuit een veilig hoekje kijkt een stel ogen je oplettend aan. Ontkennen helpt niet: het is een kat. En het is onvermijdelijk dat het beestje naderbij komt en op mijn schoot belandt.
Ik ben natuurlijk een dierenvriend en ik begrijp heel best dat het diertje zich graag door mij wil laten aaien en kroelen.
Nou wil het geval dat ik, bij het uitdelen van allergieën, redelijk vooraan heb gestaan en dat mijn kattenallergie met dikke stip op de eerste plaats terecht is gekomen. Ik benader de kattenkomst daardoor met gemengde gevoelens.
Zoals iedereen weet, er zijn twee soorten katten. De eerste soort voelt perfect aan dat ik allergisch ben en blijft uit mijn buurt. De tweede soort, wat groter in aantal, voelt al even perfect mijn allergie aan en rust niet voor ze op mijn schoot is geland.
Meestal zijn dit dus korte bezoekjes en verlaat ik al snel hoestend, proestend en niezend het pand. Het zal een tijdje duren voor mijn dikke, tranende ogen weer enigszins tot normale afmetingen terug zijn gekomen.
Ook thuis krijg ik wel eens met katten van doen. Regelmatig wandelt er een kat door onze tuin. En het zijn er meerdere ook. Ik heb in mijn tuin verschillende nestkastjes en voederplanken aangebracht en dat is dus niet bedoeld om katten te voeren. Katten kan ik dus missen, rondslingerende kattendrollen ook. Trouwens, had ik al gezegd dat ik allergisch ben voor katten?
Volgens allerlei reclames en televisieseries is het ’t summum van gezelligheid als je een kat in huis hebt. Uiteraard moet het beestje de allerbeste voeding krijgen, waar logischerwijs een stevig prijsje hangt. Voor je schattige kattigheid niets dan het beste. Logisch dat het diertje ook alle vrijheid moet krijgen en dus zorgt een listig kattenluikje voor alle mogelijkheden dat te doen.
Maar lieve kattenliefhebbers: houdt dat dier alsjeblieft in je eigen tuin. Kan dat niet, omdat het beest niet naar je luistert? Richt ‘m dan af. En jawel, dat kan wél. We hebben ooit buren gehad met twee katten die de tuingrens niet over gingen en gewoon naar hun baasjes luisterden. Lukt jou dat niet? Houdt je kat dan binnen. Want hoezeer ik ook van dieren houd, ik wil katten niet in mijn tuin, de bezoekende vogeltjes willen dat overigens ook liever niet. Trouwens, had ik al gezegd dat ik allergisch ben voor katten?
(c)2021 Hans van Gemert
Headerfoto: pixabay
