Rudi

@rudi · 07 Dec 2022

Follow Following

Christmas puppy

#christmas 

Het was de avond voor Kerstmis toen Geert zijn schoentje zette aan de open haard. Eigenlijk werd die nooit meer gebruikt en dat vond de kleine kapoen best goed. De kerstman zou zich anders nog kunnen branden aan de hete koelen die nagloeiden in de haard.

Geert had een mooie brief geschreven aan de goedlachse kerstman. Veel wensen had hij niet, maar hij had een tijdje ter gelegenheid van een schoolbezoek aan een hondenasiel een mooi hondje gezien.

Het was liefde op het eerste gezicht toen de jonge puppy onverwachts zijn gezicht likte.

Als hij eerlijk was, moest hij toegeven dat hij een beetje was geschrokken. Toen hij echter in de hazelnootbruine ogen keek van het beestje dat zijn hoofd schuin hield om hem op te nemen, smolt zijn kleine hart.

“Willen we hem adopteren, papa?” vroeg hij ‘s avonds met veel enthousiasme nadat hij de voorbije schooldag aan zijn ouders had uiteengedaan.

Zijn papa trok een ernstig gezicht. “Sorry Geert, maar neen, zo’n hond maakt veel te veel troep in huis en trouwens mama is bang van honden.” Mama reageerde inderdaad nogal lauw op zijn voorstel.

Hij had echter de hoop niet laten varen en zijn lijstje voor de kerstman was dus heel kort en bondig qua wensen. Geert wou enkel en alleen maar een hondje, de rest interesseerde hem niet.

De avond voor Kerstmis was Geert met heel veel verwachting naar bed getrokken nadat hij de brief in een van zijn schoenen voor de haard had geschoven.

Hij sliep onrustig en ’s morgens nog voor de zon opkwam, was hij uit de veren en vloog hij de trap af vol verwachting.

Onder de kleurige kerstboom lagen heel wat pakjes en toen hij de grote doos met zijn naam had gevonden, wist hij het gewoon. Dat was zijn hondje!

Zijn teleurstelling was groot toen hij het uitpakte en zag dat het een grote bouwdoos was. Een soort meccano koffer met heel wat stukken die door een handige Harry kon omgetoverd worden in een heus werkende hijskraan.

Hij keek om naar zijn ouders en zag hun afwachtende houding. “Waarom heeft de kerstman mijn brief niet gelezen, papa?” Een enkele traan verscheen in zijn ooghoek en hij vluchtte met zijn doos naar zijn kamer.

’s Middags kwamen oma en opa op bezoek, want het was de gewoonte dat ze op Kerstdag samen lunchten. Geert was stil en toch wat verdrietig, maar hij wou de sfeer niet verzieken en gaf oma en opa een dikke zoen.

“Hela, deugniet,” sprak opa, “ik heb ook nog een cadeautje voor jou, het staat in de inkomsthal. Sleep het maar binnen.” Geert was toch even verrast op dat moment. Normaal gezien hadden zijn grootouders nooit geen cadeautjes mee op Kerstmis. Dat hadden ze ooit zo afgesproken omdat Sinterklaas altijd al iets leuks bracht bij oma en opa. Hij liep dan maar rap om zijn verrassingsgeschenk en hij zag inderdaad een grote doos in het halletje staan.

In de living begon hij de doos open te scheuren. In de verpakking zaten heel wat planken van allerlei grootte en lengte. Geert fronste zijn wenkbrauwen en begreep niet goed wat hij hier voorhanden had.

Opa lachte. “Ja, je zal het plannetje dat erbij zit moeten lezen, jongeman en dan pas zal je zien waarvoor het dient.” Ondertussen was Geert al aan het zoeken tussen de verpakking om het bewuste papier. Net toen hij greep naar het bewuste document hoorde hij een vreemd geluid achter zich.

Hij had niet gezien dat oma en mama even naar buiten waren geweest, maar daar stond mama met zijn puppy in haar handen. Blijkbaar was mama toch niet zo bang van honden als papa had gedacht.

De tranen die langs Geerts wangen vloeiden waren niet van verdriet, al waren ze puur en vol van emotie. Hij knuffelde het kleine ding dat ze in zijn handen deponeerden en zijn Kerstmis kon ik alle geval niet meer stuk. Tussen twee gerechtjes in sloegen papa en opa de handen in elkaar en bouwden van de vele planken een mooi hondenverblijfje voor het nieuwe familielid.

© Rudi J.P. Lejaeghere

07/12/22