Chronisch ziek, hoe het begon...

Sinds mijn geboorte heb ik moeite met gezond zijn. Ik werd geboren met een heupdysplasie, een kleine hartafwijking, een slecht werkende lever en zware chronisch bronchitis.

Als kind zei ik vaak dat ik me niet lekker voelde en dat ik pijn had, maar onze huisarts toen, vertelde mijn grootouders steeds dat het psychologisch was en dat ze hier niet op in mochten gaan. Hij deed nooit geen onderzoeken.

Nochtans moest ik als kind 's nachts steeds worden gewekt voor mijn medicatie via aerosol te nemen, ik had zware astma en chronische bronchitis. Het was één maal bijna fataal.

Op mijn 11de kreeg ik een fietsongeval, ik reed tegen een boom. Klinkt grappig toch, de enige boom in mijn straat en ik knal er met mijn fiets tegen. Maar de waarheid is, dat ik geen besef had, alles werd zwart voor mijn ogen, ik knalde tegen de boom en mijn eerste reactie was "ik droom gewoon" ik klopte op mijn hoofd, om "wakker" te worden, want alles bleef zwart. Toen het licht weer aan ging, zag ik bloed, had ik pijn en voelde ik mij misselijk. Ik werd naar huis gebracht. De arts zei dat ik een hersenschudding had maar dat het geen kwaad kon. Achteraf gezien, heeft deze arts meer kwaad als goed gedaan. Sindsdien heb ik migraine aanvallen. Toen ik dit verhaal vertelde aan mijn huidige arts, keek hij fronsend, "de reden van je aanvallen, komt doordat je niet goed hebt kunnen herstellen van je hersenschudding ".

Tot mijn 14de werd alles door de arts gewoon genegeerd, tot de school zelf eens melding maakte dat het niet normaal was dat ik zo vaak ziek werd. Geregeld ging ik naar school en was ik tegen het tweede les uur zo ziek dat ik weer opgehaald moest worden. De arts bleef erbij, "stress" "schoolmoeheid",.... Maar op aandringen deed hij toch een kleine bloedafname. Een beetje later kreeg ik te horen dat ik het syndroom van Gilbert had, een niet ernstige (gewoon lastige) chronische leverziekte. Het verklaarde al het één en ander.