2 a 3 weken geleden werd mijn dochter uit haar klas gehaald omdat ze laag scoort op school dus ze kreeg een toets of ene of andere testen allemaal om te zien hoe ver ze nou eigenlijk is.
Wij hadden gevraagd aan de juf hoe het is gegaan, ze zei dat de interne begeleider boven haar verwachting uit toch super deed en toen moesten wij een weekje wachten voor de uitslag. De juf mocht het dus vrijdag niet vertellen maar toch gezegd en ze zei dat ze onder het niveau scoort dat eigenlijk hoor te zijn.
Als moeder zijnde stort je leven gewoon ff in. Verdomme denk je dan mijn kind die het gewoon naar der pet gooit, maar later denk je ook ja misschien ken ze er ook niks aan doen. We hadden het ook aan haar gevraagd hoe het is gegaan en dan krijg je al gauw te horen, ja heel goed. Kind weet gewoon niet beter.
Ze weet al dat ze het best wel slecht doet op school en dat er spraken is van een andere school en ophalen met een busje en niet meer op de fiets naar school toe gaan en zwemles dat is gewoon einde. Nou ik kan je zeggen dat vind ze echt waar niet leuk. Ze zeg het vaker ik wil niet met zo'n dom busje mee.
Maar na vrijdag is de moed er zo dik ingezonken dat het zeker wel 75% is dat ze naar een speciaal onderwijs moet, het is ook niet de einde van de wereld want ik heb zelf ook in mijn jonge jaren op een speciaal onderwijs gezeten.
8 maart hebben wij dan een intake gesprek voor een ADD Test en dan worden wij ondervraagd en zelfs me dochter is dan 1 uur lang weg met een kinderarts en psygoloog en weet ik veel wie nog meer erbij zijn.
En na de vakantie van een week hebben wij een gesprek met de interne begeleider en de juf en nog meer mensen van school om het te bespreken van ja hoe en wat.
Maar om eerlijk te zijn, mijn gedachtes zijn op nul. Ik heb ook zo gevoel dat school er zelf weinig aan doet, en ook na dat ik best wel veel van de week op het nieuws hoort dat vele scholen niks aan dyslectie doet en dat gauw kinderen die stempel hebben. Nou daar hoef ik mijn kind daar niet een stempel voor te geven, Dyslectie heeft zij wel, uit vele soorten dingen is wel uit te blijken.. ze onthoudt het ook zo super slecht en ja het zit in de familie alle vrouwen hebben het in mijn familie..
Ik zit ff met een zak aarde onder me benen want ja wat moet je toch. Als je te horen krijgt dat het gewoon klaar is voor me dochter op deze school want ze heeft het naar der zin. Wat als ze die diagnose krijgt dat ze ADD heeft en pillen krijgt en het gaat ineens super, dan is het al te laat want voordat ze behandeld wordt ben ik weer weken verder en dan is het gewoon te laat in mijn ogen.
Maar de andere kant, het is ook misschien wel goed voor haar ondanks dat ze het totaal niet leuk vindt met een busje, wij kunnen haar niet brengen aangezien ik zelf moet werken en wij maar 1 auto hebben. Wat komt er niet op je dak, wat kost zo'n busjes vervoer wel niet per maand? Ik dump me kind niet de eerste week zomaar op zo'n busje en dat ze daar denken zo zoek jij het maar uit waar je moet wezen en in welke klas, dat weet zij gewoon niet.
En dan krijg ze vandaag huiswerk mee om te lezen en er staat. IK HEB WAT IK WIL. IK HEB EEN FIETS.
Ik weet ze, en dan weet ze het niet meer, de h zeg haar niks, de e veranderd ze van naar de a. W ja zeg het ook niks en ik ja wel weer maar zo hoor je niet te leren lezen en ik blijf voor zeggen maar zo leert zij het niet want zo onthoudt zij het totaal niet. Vandaag ook rapport gezien en der zelfstandigheid is onvoldoende, daar schrik je toch best wel van. Je wordt gewoon zelf boos omdat ze het niet doet hoe het eigenlijk hoort. Ze noem gewoon paar cijfers en letters op die bij haar op komen en zeg ze zonder er bij na te denken, ze denk ach er zal wel 1tje goed zijn.
Pff hoe nu.
